Naar huis.                            Minks wekelijkse column 26-7-2017   Onzeker nader ik met mijn nep Harley de poortjes van de Franse péage. Zou de doorrijchip, die ik bij de ANWB kocht werken? Je kon hem gewoon in je zak houden, bij de slagboom stijgt de spanning. Als bij een wonder gaat hij kordaat omhoog en blijft kaarsrecht in de houding staan om mij door te laten. Bij de tweede péage slaak ik een overwinningskreet als de rood witte slagboom wederom, zonder gedoe, stram in de houding springt.   Via een overvolle periferie, penetreer ik, zonder milieusticker, de Parijse binnenstad. Waar verleden jaar ratten tussen het vuil scharrelden zitten nu honderden illegale vluchtelingen op de vangrail. Het lijkt wel een zombiefilm deze mensen die hier haveloos en zonder doel rondhangen. Op een modern kantoor prijkt reclame: “live’ s good”. Ik voel me een lul op mijn glanzende motor met TomTom en Bluetooth. Zorgvuldig gemanicuurde handen uit Tesla of BMW stoppen aalmoezen in gegroefde handen van gestrande Syriërs. De donkere Afrikaners rest na een milieu verantwoorde rookpluim slechts het nakijken. Ze kunnen toch naar huis maar dat is na het vele afzien wel zuur.   Een paar dagen later rijd ik Thiers binnen. Op de berg van Jan Frankrijk is benzine lastig te verkrijgen dus eerst de tank vullen. Even pinnen, de benzine stroomt, een onstuitbare drang om te urineren manifesteert zich. Ik zie geen mogelijkheid het op te houden, de slang terughangen zou zelfs een nat kruis betekenen. Gecamoufleerd door mijn motor aan de ene en de pomp aan de andere kant giet ik, teneinde raad en beschaamt, de aardappels af. Gejaagd fatsoeneer ik de boel, hang snel de benzineslang terug en verlaat spoorslags deze naar pis stinkende plek…….. met achterlating van mijn pasjesmapje !!!!!!!!!!   De volgende morgen, douchen en dan lekker in het dorp bij Jean Paul op terras ontbijten, aardige kerel, altijd leuk elkaar weer te zien. Pasjes op hun vaste plek aan de zijkant van de rugzak??????? Lang en steeds naarstiger zoeken wordt niet beloond. Weg betaalpas, creditcard, rijbewijs, einde onbezorgde vakantie. Ik ga maar naar huis dat is na het vele afzien wel heerlijk. Tekstverantwoording: Mink Out.                                  Meer: www.conck.nl

Lucht zuiveren. Minks wekelijkse column 19-7-2017 Het terras is leeg, de olijfboompjes van Ahmed en Gul zijn op een geheime plek en de tafeltjes van René staan veilig binnen. Ik zal u schrijven waarom: het grootste deel van de klandizie viert vakantie en enkel mokkende alimentatievaders of treurende rosémoeders zouden deze stille tijd helemaal tot een hel maken.

Ik mis.                      Minks wekelijkse column 12-7-2017   Hoewel ook mijn bezoekjes de laatste jaren afnamen, heb ik last van heimwee, kortom ik mis…………..   Ik mis hardnekkige twijfel onderweg naar huis van ‘nog ff een uurtje’. Ik mis stapvoets de Steegh inrijden met mijn nep Harley.   Ik mis gekletter van hangertjes bij ‘de jassen’. Ik mis roken en praten met strenge doch rechtvaardige deurmannen. Ik mis een koelkastje met kouwe pijpies bier. Ik mis gezeik en geëmmer in de verre hoek.   Ik mis mijn steeds minder succesvolle grand entree in de dansruimte. Ik mis de welkomst hand van de barman terwijl hij mijn pilsje neerzet. Ik mis gesprekken met de gepensioneerde spotprenten tekenaar. Ik mis de T-shirts met rare tekst van de plat Haagse plaatjesdraaier. Ik mis gebabbel met het Marskramermeisje.   Ik mis het dropshotje van een vriend met dezelfde buik als ik. Ik mis zijn vriendinJ. Ik mis het ineens opduiken van mijn handgeschreven brieven vriend. Ik mis ook zijn vriendinJ.   Ik mis het bakje hartige knabbels met die lekkere er tussen. Ik mis de duizelingwekkende draaikonten op de trap naar boven. Ik mis de rookruimte met zijn non-stop poppenkast. Ik mis het handje kleingeld voor de toiletjuffrouw.   Ik mis het nipje Gin-Tonic van een goeie vriend/collega. Ik mis de ongezouten mening van een zwart-wit fotograaf. Ik mis gesprekken met total strangers. Ik mis de fooi in het koekblik bij de deur. Ik mis een kater bij het weg halen van mijn motor the day after.   Ik mis de Pijpela.   Het was een begrip, maar van een begrip kun je niet eten dus wens ik de nieuwe zaak heel veel succes.   Tekstverantwoording: Mink Out.

Een prettige verslaving.     Minks wekelijkse column 28-6-2017   We spreken jaren zestig van de vorige eeuw (hoezo dat vorige eeuw?) Een zwart-wit beeldbuis toont Pierre Jansen die een schilderij, de Jockey (Lyrisch), van Wassily Kandinsky toelicht. Een schuine streep met een paar zijstreepjes stellen de hals en de manen van een paard voor, twee bollen op elkaar de jockey. Hij noemt het expressionisme, zeg maar een gevoel weergeven. Hiermee weet hij, bij een tiener schilderswijkertje met stekeltjes, de kiem te plaatsen voor een levenslange interesse voor kunst. Een beetje vreemd, de enige kunstwerken die het ouderlijk huis opsmukte waren die van het jongetje met de traan en de zigeunerin met gouden oorbellen zoals iedere Schilderswijker ze had hangen.   De jaren die volgen zijn jaren van opslag, tweedehands boeken over kunst worden verslonden, rupsje nooitgenoeg vreet zich onverstoorbaar een weg door de ‘bladeren’ heen. Op het strand in de zon komt er altijd wel een boek over het ‘teen of tander’ isme uit de tas met pel pinda’s, Sisi en zonnebrand.   Met de komst van computer en internet valt het doek helemaal van de ezel. De verslaving is totaal, filmpjes over kunstenaars en hun stromingen verslindt Minkemans gelijk Holle Bolle Gijs proppen papier. En dan mijn grootste uitwas: het sparen van digitale schilderijen. Ik pluk (pik) ze van het internet en stop ze in, door mijzelf aange-maakte, mappen (wel honderd), van Breitner tot Toulouse Loutrec.   Misschien een autistisch (Toulouse Lou)trekjeJ waardoor dit koortsachtig verzamelen zich aan mij opdringt, overigens geheel tot mijn genoegen. De vakantiebestemming is meestal Frankrijk waar verblijfplaatsen van kunstenaars en musea hoogtepunten vormen, het voelt goed daar te zijn en het staaft de kennis. Alsof je een oude bekende tegen het lijf loopt wanneer een schilderij uit zo’n map in het echt voor je opdoemt.   Van wie uit de familie ik deze afwijkende, vergaande interesse heb? Geen idee. De rede? Het fascineert me enorm, laten we het maar gewoon een prettige verslaving noemen.   Tekstverantwoording: Mink Out.