Dooie boel. Minks wekelijkse column 3-4-2024
Dooie boel. Minks wekelijkse column 3-4-2024
Op een mooie Pinksterdag wachtte ik aan de Noordwal op Henry. We zouden op zijn bootje door de Haagse grachtengordel uit varen gaan met zijn aanstaande bruid en de dochterlief.
Het zal 7 jaar geleden zijn geweest. Ik zag hem voor het eerst. Hij begoot de naar water snakkende bloemetjes met een gele plastic gieter.
“Nou, zo te zien heeft u nog heel wat te begieten” sprak ik, wijzend op de kade die onder een kleurenpracht van allerlei bloemen aardig opfleurde.
“Meneer”, sprak hij mij net zo ouderwets aan als dat ik deed, “dat doe ik graag, heb ze zelf geplant. Die planken er omheen heb ik ook zelf getimmerd.
Het was zo’n dooie boel, zo grauw en grijs langs dit water, ik ben lekker bezig.
Ze gaan de kades vernieuwen, dan moet alles weg, eeuwig zonde, maar ja”.
“Neen, ik woon hier in deze zijstraat, niet te missen, ook een bloemenzee.
Dat heb ik van mijn moeder, die was ook gek op bloemen, maakt het leven een stuk plezieriger. Laten we eerlijk zijn er is al genoeg ellende op deze wereld”.
De kranige oude man gooide zijn gieter, die aan een touw zat, in het water en hees hem gevuld en klotsend weer de kade op. Hij had er geen moeite mee.
“Nee ellende genoeg” herhaalde hij, “Maar ik blijf optimistisch, heb net weer een nieuwe vriendin, ze is twintig jaar jonger, zestig pas”. De pedofiel;-)
We keuvelden nog wat over het leven, dat zo snel gaat en je moet genieten, voor je het goed en wel door hebt is het te laat en is je beurt voorbij.
Na ons gesprek passeerde ik met regelmaat zijn hoekhuis. Steeds lachte de bloemenweelde voor zijn huis me toe. Een ware verrijking van onze buurt.
De kade ging, zoals gezegd, op de schop en de buurtbloemetjesman zag zijn
grootgrondbezit flink afnemen. Slechts de bloembakken aan de buitenkant van zijn huis en zijn achtertuin behielden nog hun florale bekoring.
Door het dagelijks loopje naar mijn garage kom ik iedere dag langs zijn huis. De gordijnen zaten al een tijd potdicht en de plantenbakken stonden onheil-spellend leeg. Volgens zijn buurvrouw was de buurtbloemetjesman overleden.
Nu de lente losbarst mist de hele buurt zijn onstuitbaar enthousiasme. Vanuit mijn garage kijk ik door een rooster in de muur boven het maaiveld, bij puur toeval, zijn achtertuin in. Als een laatste groet aan deze wereld staat daar nu een prachtige serie tulpen wiens bollen hij nog vaardig pootte.
De kade is klaar, er staan nu van die strakke gemeentebloembakken passend bij een stad van allure. Ook wel mooi, maar de ziel van buurtbloemetjesman mist. Tis een beetje kil, zeg maar gerust heel voorzichtig een dooie boel.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
Uitzicht tuin Buurtbloemetjesman. Foto Mink Out.