Kelerig. Minks wekelijkse column 29-5-2024
Regelmatig bezoek ik een horecagroothandel in mijn omgeving.
De mensen zijn er aardig en behulpzaam, ik voel me er thuis.
Een praatje met de kassadames, een geintje met de mannen van de diepvries, zuivel en weet ik veel wat allemaal nog meer.
‘Boven’ is er ook altijd hulp om mij verder door het horecaleven te loodsen.
Er is daar altijd wel wat te snaaien ook. Een toastje Brie of ander lekkers, wel of niet gespietst op een prikkertje, aangereikt op een presenteerblaadje.
Dus wanneer ik daar met mijn winkelwagen mezelf rot haast, staan anderen, meestal met een bijna leeg winkelwagentje, handenvol naar binnen te schuiven.
Van die mensen die met een luizenkam door het koopjesplein gaan om voor een dubbeltje, lachend en zonder schaamte, op de eerste rij te kunnen zitten.
Kijk, volgens de regels van dit bedrijf is dit gedrag schijnbaar toegestaan.
Maar volgens mij bestaat er toch ook nog zoiets als beschaving, of gepaste terughoudendheid. Of hoort dat graaien er gewoon maar weer bij of zo?
Tis niks voor mij. Ten 1e heb ik altijd haast en ten 2e haat ik asociaal gedrag.
En wanneer je dan denkt dat je alle inhaligheid wel gezien hebt, vergis je je.
Laatst stond ik in de koffiecorner te overleggen met deze of gene. Welke van de twee het was weet ik niet meer, maar één van hen was het op zeker.
Niet dat dat nou echt belangrijk is, maar het vult dit verhaal wel lekker op;-)
Ok, ik stond in die koffiecorner. Voor me een hele familie: opa, oma, een rits kinderen en kleinkinderen. Ze genoten volop van de gratis koffie en frisdrank.
Geen probleem. Komt van een grote hoop zal je zeggen, schenk lekker in joh.
Maar ja, met de hele familie, en ook nog met gratis kleurplaten, middagje uit.
Nou ja, de mogelijkheid werd geboden dus geen gezeur nu. Dat gezeur, dat deden die kinderen wel, en ook niet te zuinig. Hoe meer cola hoe meer gezeik. Das normaal bij de consumptie van veel vloeistof, maar dit gezeik was een jengelend oraal gesar om de ouderen naar hun te mollige handjes te zetten.
Het was en ze hadden genoeg, hoewel genoeg? Voordat de caravaan zich in beweging zette werden ook de waterflessen nog ff met frisdrank vol getapt.
Ik stond paf en keek deze………. of gene vol verbazing aan. Hij maakte een sussende beweging, en speelde stommetje, “policy van de zaak”, fluisterde hij.
Wellicht wat vreemd, maar dat kelerig gedrag, kom op nou jongens, hangt mij, met plaatsvervangende schaamte, toch wel ff flink de keel uit.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
1882 The gardenbench. James Tissot.