Leeg Stadion.                    Minks wekelijkse column 18 april 2018

 

Wanneer ik Den Ouden Neel de 1^een de 3^edinsdag van de maand voor haar rijtoer ophaal heeft hare koninklijke hoogheid altijd wel iets mede te delen over een nieuwe koers of taak.

Deze keer was het niet anders, we zouden ‘op pad’ om uit te zoeken waarom Jo, haar pedicure, de telefoon niet meer opnam.

“Ik hoorde dat ze in het ziekenhuis lag, hoop niet dat het ernstig was. Als je naar ons oude buurtje rijdt Mink, weet ik wel waar ze woont, schuin onder Corrie die altijd van die lekkere appeltaarten bakt”.

 

Eerst naar Florencia, daarna C&A, dan de Griek in de oude lampenzaak en onderweg naar de auto nog even een paleistuintje meepikken.

Ze babbelt honderduit terwijl ik met mijn tong op de knieën haar rolstoel over de Haagse duinen duw, op de bankjes naast de hoofd ingang ga ik even zitten om uit te blazen. “Poeh, poeh, moe, ff rusten”.

“Moe? Hoe vaak denk je dat ik jullie met de kinderwagen door deze paleistuin heb geduwd!” “Ja mam maar wij waren wij niet zo zwaar als jij nu”. “Nou nou jongen zwaar, dat valt best mee, gaan we weer?”

 

In haar oude buurtje aangekomen wijst ze me precies waar de pedicure woont, na het aanbellen blijft de deur gesloten.

Den Ouden Neel wijst op het huis van Corrie Appeltaart, ik bel, een hipstervrouw doet open, ze woont er al twee jaar, zegt ze.

Corrie appeltaart doet bij haar ook geen belletje rinkelen en van een pedicure weet ze ook niets. “In dat huis woont nu een jong echtpaar.

Op 15 woont een bejaarde, dove vrouw, zij weet alles van de buurt”.

De dove vrouw ziet me voor haar raam verschijnen, ik vraag haar in gebarentaal of Jo en Corrie hier nog wonen, ze schudt achterdochtig neen en verdwijnt haastig uit het zicht.

 

Onverrichter zaken rijden we richting (bejaarden)huis, langs Daan en Dien, Joop en Toos, de melkboer, de familie Stein met die kinderenschare………”Allemaal dood, ze waren nog jonger dan ik” spreekt Den oude Neel somber. “Je hebt je kinderen en zo toch nog” probeer ik haar op te beuren, “Ja, ja” zegt ze met een matte glimlach.

 

Het voelt alsof ze de enige is op de tribune van een leeg stadion, de laatste supporter van een competitie die allang afgelopen is…………….

 

Tekstverantwoording: Mink Out.                                 

Heimwee naar Suriname.        Minks wekelijkse column 11-4-2018

 

Sinds de financiële crisis haal ik óók Boodschappen bij de Lidl.

Voor ik naar het café ga, de melk is er lekker romig en de bakken met gadgets vind ik steeds weer een soort pakjesavond.

Tis vlakbij de Haagse Mart; de Wesselstraat, in de oudbouw zat hier een dierenarts, vaak bezocht, was ook niet duur, tja in deze volkswijk.

 

Het is best te doen, mijn nep Harley voor de deur, dr’in en dr’uit en met volle tassen op naar mijn café, het terras moet open, heerlijk!!

Vandaag viel het vies tegen, tot halverwege de zaak stonden lange rijen het ‘neem mij ook’ der hoererende artikelen quasi te negeren.

“Zijn de uitkeringen er uit” vroeg ik een grote, stevige, Surinaamse vrouw van middelbare leeftijd die achter me stond. “Neen, die moeten nog komen” antwoorde ze met zo’n gulle Surinamersglimlach.

 

“Wellicht mede gedreven door de ontevredenheid van het wachten sprak ze even later: “Ik ga weer terug naar Suriname!”

“Is dat nou wel zo’n goed idee met Bouterse die daar vooral goed voor zichzelf schijnt te zorgen en de rest laat stikken?”

“Ach joh, dat maakt niets uit, je moet alleen zorgen dat je een lapje grond hebt, alles groeit daar zo makkelijk, bijvoorbeeld bakbananen, hele trossen, wat kippetjes er bij, dan kom je er wel”.

“Ik heb wel eens een filmpje gezien van bananenplukkers maar dat zijn gigantische trossen, die til je, als vrouw zijnde, niet zo maar even op”.

 

“Dat komt vanzelf goed, mijn oma had vroeger ook zo’n lapje grond, die redde zich best, voor de bananen is altijd wel wat hulp.

Voorlopig moet ik nog hier blijven om op mijn 16 jarige dochter te passen, ze wil niet mee naar daar en moet haar school afmaken.

Mijn zoon gaat ook niet mee, heeft een goede baan, en een kindje met een blanke vrouw, die zou daar nooit kunnen wennen, en zijn blanke vrouw zéker niet, ze zouden heimwee hebben, net als ik nu”.

“Je zal ze wel missen als je daar zit”. “Zeker weten, maar hoe ouder ik word, hoe sterker de heimwee”. Het gesprek was het wachten waard. We hebben, denk ik, allemaal een hunkering naar vroeger, de één naar oudbouw, de ander naar oma met het lapje grond, of je dat ooit vind??

Later zag ik haar bepakt en bezakt op de tram staan wachten, wat ze bij zich had groeit nooit op een lapje grond, we zwaaiden, aardig mens.

 

Tekstverantwoording: Mink Out.

Op zuh eiguh. Minks wekelijkse column 4 april 2018

Nou, we gingen naar IKEA, laminaat halen voor zijn nieuwe huis. Met zijn auto, die had een vijfde deur, dat is makkelijker laden.

“Wat rij je truttig, in mijn auto trapte je, met je tong uit je mond en je pupillen tegen het windscherm, het pedaal door de bodem”.
“Weet je wat zo’n volle tank kost pap?” “Ja maar ík was toch altijd die ouwe zeiker als ik vroeg of het wat minder kon”.
”Mijn boordcomputer geeft aan dat dit de zuinigste snelheid is dus ik ga niet harder, is trouwens ook beter voor het milieu!!!”

Meneer ging er vanuit dat wij het laminaat betaalden, niet mijn idee maar het moest van zijn moeder en dan weet je het wel.
Je laat je kind toch ook niet op het koude beton zitten, heeft hij nóg een mazzeltje, samen met die flatscreen, wasmachine en koelkast.
Ja ik weet het, we hebben het zelf gedaan, hij is verpest, maar we kunnen het missen voor ons ‘prinsje’. Hij moest zo nodig op zuh eiguh. Valt ietwat tegen, terug kan niet meer, het is nu echt menens.
Het vloertje zat er snel in, al van kleins af aan helpt hij graag met klusjes, dat handige, dat hebt tie van zijn vader, nog steeds is het heerlijk om samen met hem dit soort dingen te doen.

Het zweet staat op mijn voorhoofd, ik trek de koelkast open voor een koud pilsje maar zie een eenzaam kuipje boter…. boter…. boter :-).
“Hebbie niks te drinken?” “Nee, ik heb nog geen boodschappen gedaan”. “Nog geen? Hij is helemaal leeg, valt tegen hé gozah.
Thuis kon je met een uitpuilende buik de koelkast plunderen, stapel dik belegde boterhammen, pak melk aan je mond, ben je aan de lijn?
Kom, dan gaan we ff inslaan, pakken meteen een lekker koud pilsje”.

Al gauw zit het boodschappenwagentje propvol en is mijn portemonnee leeg. “Zeg maar niks tegen je moeder over die boodschappen”.
“Niet nodig; ze had al gezegd dat jij dat bij het zien van mijn lege koelkast waarschijnlijk de boodschappen wel zou betalen”.

Ja uhhhhh, ik weet het, we hebben het zelf gedaan maar hij woont nu wel mooi op zuh eiguh………………toch?????

Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl