Niet meer de zijne. Minks wekelijkse column 28-3-2018
Niet meer de zijne. Minks wekelijkse column 28-3-2018
Het schijnsel der lantaarns streelde zijn pafferig gezicht. Zijn haardracht, sjieke bril en kledij wekte niet de indruk dat je met een oude Haagsche crimineel van doen had.
Drie maal per week stappen liet zijn sporen na maar zijn matras puilde uit van het geld en dat moest toch op aan leuke dingen.
Het was een gouden tijd geweest, waarin hij en Fred (het Mokertje) hun zakken vulden door te handelen in alles wat de nacht nodig had.
Fred kreeg zijn bijnaam: “het Mokertje” niet voor niets, ze deinsden nergens voor terug, deze twee ‘jaren 50’ Schilderswijkschoffies.
De eerste ‘Joegoos’ die hier voet aan de grond probeerden te krijgen zijn mede door hen toch maar even een stadje verder gaan shoppen.
Door de drank van zijn ferme tred beroofd zigzagde Bob door de nachtelijke binnenstad naar een duistere deur die nog open was.
De Marokkaanse portier groette en liet hem binnen.
Ik herkende Bob meteen, hij was straalbezopen, gewoon maar negeren, het was mijn avondje uit………. maar niet voor lang.
Hij pakte een jonge jongen rond zijn nek en knelde deze af om hem wat in zijn oor te fluisteren.
De grote ogen en open mond van het onfortuinlijk puistenkoppie wezen op acute ademnood, de portier ontzette het slachtoffer.
“Wat mot je k..ker Marokkaan” schreeuwde Bob, ik sprong maar ff bij, gaf Moes een knipoog en trok Bob naast me aan de bar.
“GVD kappen nou Bob, je gaat toch niet mijn stapavondje verpesten?”
“Ik haat die kan..r Marokkanen en wat kennen ze dan………….weet je wie ik ben? Ik ben het: Grote Bob, mij foppen ze niet” brulde hij.
“Ja Bob, genoeg zo, neem nog een drankje en ga dan lekker naar huis, je bent zo lam als een konijn man”. Het hielp, de rust keerde weer.
Het was een mooie tijd Mink, komt nooit meer terug” sprak hij met weemoed in zijn stem, tis mis gegaan toen ze Mokertje dood in zijn auto vonden, ik heb het niet gedaan, dat zweer ik op mijn kinderen”.
Of ik nog mee ging voor een shoarmaatje, “neen ik ben aan de lijn” sprak ik tussen twee ferme slokken bier door.
Taxi gebeld, nog wat spierballentaal tegen Moes, en toen was hij weg. Weg uit deze tent en weg uit deze tijd, die niet meer de zijne was!
Tekstverantwoording: Mink Out.