CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Voeten. Minks wekelijkse column 18-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Voeten. Minks wekelijkse column 18-12-2019
 
In de hel van Duindorp waag ik me wel eens, als een jonge hinde, aan de ‘hardloopsport’, maar daar is het vuur een beetje uit☺, mijn knie moet gespaard en werken is nou eenmaal de lifeline.
Nou gaat dit verhaal, zoals de titel al doet vermoeden, over voeten.
De verzorging van deze onderdanen is natuurlijk van essentieel belang. Zo hebben wij, niet ritueel overigens, de dagelijks voetwassing en één keer in de drie á vier weken worden de nagels geknipt, geen kalk en na 30 kilo afvallen een eitje van een karweitje.
 
Het gebruik van een pedicure, waar de snertbuurman zo ooguitstekend mee dweept, is voor mij een overbodige luxe. Mijn noboklappers zitten dagelijks in zware schoenen, dat gaat al decennia goed, geen last van.
Tot op een ‘goede’ dag bleek dat er niet alleen een dikke laag eelt op mijn ziel maar ook onder mijn voeten zat.
Nooit bij stilgestaan☺ totdat 1 dezer ‘zolen’, in een tijd van extreme droogte, plots overdwars brak, of een mes mijn voet doorkliefde.
“Ja, voor je naar bed gaat insmeren met uierzalf” wisten de immer wijze tongen der barhangers me voor te orakelen.
Een blik, groot genoeg om geheel ‘s Neerlands stikstofvervuilende veestapel de getarte tepels te verwennen teneinde de begeerde soepelheid te herkrijgen, werd aangeschaft.
 
Handdoek op het voeteneind en met een flinke klodder nemen we de gespleten zool en zijn eeneiige tweeling even lekker onder handen.
Dekbed opgetrokken, licht uit, hoofd omhoog, werp een blik, voeten en jubeltenen bloot en hoogglanzend in maneschijn, verkwikkend genot.
 
Na een paar minuten van ‘verlichtende zucht-rust’ zoekt de laatste kop thee wederom een uitweg, wat nu, een spagaat dringt zich op!!!
En 1,2,3 in godsnaam gaan de benen buitenboord, probeer te staan maar het heeft meer weg van de clownsact uit Holiday on ice.
Het nummer Greased lightning schiet door mijn hoofd en ik door het huis, al pirouetterend en flikflakkend bereik ik met onderweg zelfs het lichtknopje als houvast gesmeerd het verlossend porselein.
Daarna schaatsend in stijl terug mijn bed in, opnieuw smeren, slapen.
Heeft u ook eens aan de voeten van Gamaliël gezeten (opzoeken?;-)!!
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel.
1874 Escapando de la Crítica (Escaping Criticism). Pere Borrell del Caso.

Lees verder

Zwarte Piet? Minks wekelijkse column 11-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Zwarte Piet? Minks wekelijkse column 11-12-2019
 
Een sexy moeder, in een veel te strak jurkje, opent de voordeur.
“Welkom Sint en Piet komt u binnen”, ze ziet er bijna hoerig uit.
Ze gaat voor, de huiskamer in waar Stijntje en Krijntje wantrouwig ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ zingen.
Hij gooit wat pepernoten in deen of dandere hoek en ziet een man de huisvrouw stiekem zacht over haar uitstulpende billen wrijven.
Sint gaat zitten en pakt het grote boek er bij, kopje thee, koekje?
Zij rijkt het aan, zal ze hem??? Neen onmogelijk, hij is pikzwart.
 
De kop hete thee valt, Zwarte Piet trekt Stijntje met een ruk weg en voorkomt een drama…………. Paniek, de kinderen huilen van de schrik.
De mouwen van Piet’ s wat te krappe wambuis blijven opgekropen boven de (witte) onderarmen hangen, hij trekt ze snel omlaag, te laat.
De tattoo, met de tekst “Joke, Stijn en Krijn for ever” die ze ooit teder kuste herkent ze meteen, haar ogen puilen uit, ze wordt woest.
 
“VUILE LUL, jij bent het, hoe durf je op zo’n gluiperige manier mijn huis binnen te komen!!” “Ik mis Stijn en Krijn, heb ze al een jaar niet gezien. Trouwens: jou huis, het staat nog steeds op mijn naam.
En die zenuwinzinking, uit je klaagzang bij de rechter, valt ook wel mee gezien je krolse draaikonterij in dat kittig palingvel jurkje”.
“Bij deze man voel ik me weer een echte vrouw, dat was jij vergeten”.
“VERGETEN, VERGETEN, de laatste jaren was er niet veel vrouwelijks meer bij met dat ‘makkelijk’ stekelkapsel en die ‘fijne’ joggingbroek!!”
Om te voorkomen dat ze elkaar in de haren vliegen stopt de verse vrijer Joke af en duwt Sint, zijn staf als bumper, ‘Piet’ naar buiten.
Het afscheidslied ‘Dag Sinterklaasje’ wordt, gezien de chaotische situatie, achterwege gelaten, dat zult u wellicht begrijpen.
 
De mensen in de kroeg kijken vreemd op van een schokschouderende Zwarte Piet die de baard van Sinterklaas ligt vol te snotteren.
De goedheiligman troost hem met zachte rugklopjes.
“Kom op, zo is het genoeg, we gaan ons bezatten, hebben we ff nodig”.
Piet trekt zijn onderhand roetveeghoofd terug van de niet onbevlekt gebleven baard die drupt van zijn traanvocht. Na veel drank kijkt het duo elkaar meesmuilend aan: “Zie ons zitten, Sint en Piet roetveeg, behandeld als voetveeg, die niet de koek maar de gard kreeg”☺.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
 
1892 Bonjour, Pierrot! Ethel Wright, British (1866 – 1939).

Lees verder

De strijd om het vuur. Minks wekelijkse column 4-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
De strijd om het vuur. Minks wekelijkse column 4-12-2019
 
Woeste golven storten zich op het zuiderstrand,
straffe wind, jagend stuifzand schuurt het kustland.
Meeuwen krijsen in grijze lucht op een steenworp.
Paden onheilspellend als wurgslangen kronkelen richting Duindorp.
 
Vriendelijk vissersdorp uit de rustpauzes van mijn jeugd bij tante Pie.
Gepoetste bellen en klepperbussen, op zondag de kerk en niet klussen. Neven met kortgerokte vriendinnen, cola, chips, moorkoppen en een knaak bij het weggaan, het verleden bestaat slechts nog als een waan.
 
In de straat van mijn gedachtes zijn lantaarns gedoofd en sluipen schimmen in paniek langs gevels van portiek naar portiek.
Venijnige jonge jongenskoppen schuilend in zwarte hoodies gooien zwaar vuurwerk als handgranaten naar wegduikende dienders.
 
Is dit het laatste bolwerk ter verdediging van de Haagsche identiteit. Zijn zij de helden die strijden zodat het oudjaarsvuur en deze traditie niet zal afsterven als het licht van een nachtkaars
of zijn het jongeren belust op chaos en rellen die zo zorgen voor deze staat van beleg. Wellicht beiden, daar heeft het veel van weg.
 
Als een verzetsfilm: wegafzettingen, arrestaties, in auto’s gepropt, huizen doorzocht, ‘kinderen’ in cellen, de politie is de baas en het zwarte schaap, zij moeten handhaven van de nieuwe orde op zakenman.
 
De puinruimende burgervader ontneemt het lastig kind zijn speelgoed.
Tien bij tien bij tien had gekund maar was, lijkt het, niet gegund.
Cultureel erfgoed is bijzonder, dat gooi je niet zomaar overboord, je bent loyaal en zet er gezamenlijk de schouders onder.
Geen strijd van lange duur en olie op het vuur
Zachte heelmeesters stinkende wonden dus terwijl Duindorp brandt gaan burgemeestershakken in het zuiderstrand(drijf)zand.
 
De strijd om het vuur, in deze hel van Duindorp, geenszins gestreden.
Heb te doen met de bewoners, hun leed is zeker nog niet geleden.
 
Tekst: Mink Out.    Binnenkort de bundel.    Meer: www.conck.nl
1890 A summer night. Winslow Homer.

Lees verder

Antisnurk-neusbeugel.        Minks wekelijkse column 27-11-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Antisnurk-neusbeugel.        Minks wekelijkse column 27-11-2019

 

Klaas Vaak vergat hem vanavond zand in de ogen te strooien.

De kerkklok slaat glashelder, eenzaam en kort twee keer.

Dadelijk vroeg naar zijn werk, paniek steekt de kop op, alles is zowat gedaan, uit verveling FB en mail bijgewerkt, de schaapjes meerdere keren geteld, veel dingen overdacht, hersens blijven malen.

 

Hij draait zijwaarts richting Josje en bekijkt haar nauwkeurig, streelt zacht haar mooi gezicht, nog steeds een prachtige vrouw, oké wat kraaienpootjes maar dat maakt haar nog interessanter.

De slanke halslijn gaat vloeiend over in een ontblote schouder en wakkert zijn lust aan en daar is tie weer: de antisnurk-neusbeugel .

Sinds ze die gebruikt slapen ze, behalve hij vanavond dan, opperbest.

Zij blijft in een diepe Doornroosjedroom, één aanblik van Josje ‘s  hoofd met dat rode stuk plastic onder d’r neus doet zijn lust haar wakker te kussen subiet verschrompelen.

Hij slaapt ook best omdat de bossen tropisch hardhout die ze

s’ nachts omzaagde nu nóg groter kunnen groeien.

 

Om haar rust niet te verstoren glijdt hij zacht onder de dekens vandaan, pantoffels, trap af, kopje kamillethee, goor spul, met zo’n smaak zou je nooit meer in slaap vallen.

De katten lopen rond zijn benen te draaien, de puberbuurjongen van hiernaast komt thuis op zijn longboard, de gelijkmatige cadans van ratelende wieltjes over de stoeptegels liegt niet.

 

Dan maar een glas whisky en het nieuws: twee buiten de pot pissende Marco’s, een Marc die en passant 70 doden heeft gemist, een clubje te agressieve Mocro ’s, enz, enz, in Godsnaam: mag ik slapen, hij kiepert zijn glas leeg en loopt stillekes naar boven.    

 

Blootgewoeld ligt ze op het bed, hij dekt haar teder toe en schuift aan, ze slaat haar zachte ranke armen om hem heen, brabbelt wat, een zalige samensmelting, bedwelmd voert ze hem droomland binnen.

 

Beter zo samen mét antisnurkneusbeugel dan alleen in de logeerkamer.

Morgen dat aseksuele ding gewoon wat, of veel, later er in, trusten.

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de Bundel.                 Meer: www.conck.nl

1898 Het bed. Henri de Toulouse-Lautrec.

Lees verder

Heerlijk Haags huis. Minks wekelijkse column 20-11-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Heerlijk Haags huis. Minks wekelijkse column 20-11-2019
 
s’ Nachts thuiskomen altijd ‘t zelfde ritueel: thermostaat hoog,
de katten voeren, wil van het hoererend kopjes geven af;-).
Robijn ruikende kledderkleding geur en fijn, drijfnat aan de lijn.
Mijn Out-fit bezwangerd van de lucht der saté, drank en bitterbal is de volgende voeding die ik in de immer hongerige AEG-slokop prop.
Dit was-ritueel, om altijd iets fris aan te kunnen schieten uit de kast.
Verder laten we nu de eeuwig aanwassende was voor wat het was????
 
Classic FM klinkt als een waas wanneer ik als een dwaas rond raas.
Dan, de strijd gestreden, erg tevreden, een warm bad vol dennengeur,
dikke ochtendjas, dunne slippers, gedaan met het gezeur.
Thee met suiker en twee speldcrackers van de Lidl, die zijn groter,
1 met hartig, 1 met zoet, tis niet veel maar doet goed, er in als boter.
Naar mijn fijn thuis-kantoor op de goed-gevoel, cadeau-buro-stoel.
Truus en Trees, vierkant volgevreten, zijn zich aant posteren,
om ook mijn schamel avondmaal, wanneer mogelijk, te consumeren.
 
Mijn uitzicht op de wereld, eindeloos, na het openen der laptop.
Een schat van info, als een spons slurp ik, nooit genoeg, alles in me op.
Altijd al onstuitbaar nieuwsgierig geweest, wil alles van enig belang weten: oude tijden, schilderijen, foto’s zwart/wit of in kleuren,
wat zou zich hebben afgespeeld achter die antieke ramen en deuren.
Romantiek, ruzie, verhalen, muziek, dans, gewoon de dingen der aarde.
Mata Hari mooie vrouw, lelijk einde, van Gogh ’s kunst zonder waarde.
De Dreyfus affaire en Emile Zola, wereldoorlogen vol doden en gevaar,
tussendoor het interbellum, vind dat zo’n mooi woord, vandaar.
Goed en kwaad passeert de revue van al die eeuwen,
Een deel had het best, een groot deel, getob en gegooid voor de leeuwen.
 
De strijd om ter bedde te gaan is in volle gang, talmend als een knaap
met ranja voor de slaap, nip mijn zoete thee en schreeuw stil een gaap.
Knabbel traag aan de met leverpastei dicht geplamuurde cracker,
laptop dicht, laat de wereld voor wat het was, er uit met die stekker.
De verwarming slaat aan, poezen staken hun loensen, ze snorren
alsof buiten sneeuwt valt……Tijd om te knorren.
Stilte van een muis, wat ben ik blij met dit heerlijk Haags huis.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort: De Bundel. Meer: www.conck.nl
1657 Cat Sleeping or “The Large Cat”. Cornelis de Visscher.

Lees verder

Feestzaal. Minks wekelijkse column 13-11-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Feestzaal. Minks wekelijkse column 13-11-2019
 
Als ik met gevaar voor eigen leven op een wankele barkruk nog even de sneeuwmachines bijvul rennen de eerste kinderen voor het discofeestje van Vileine, Nico en Aydin de ruimte in.
De meisjes zijn vooral bezig mooi te zijn, ze dansen koket en fijn.
De mannetjes stappen binnen vol bravoure, hoort er bij, tis geen tour.
Eerst even op speelse wijze wat regels: niet naar buiten, niet op de toiletten hangen, niet slopen, lege flesjes naar de bar, er zijn oordopjes en…… mijn naam is niet meneer maar Mink of DJ Leesbril.
 
De statieportretten volgen, de eerste met schattig zwaaien, de tweede met de middelvinger omhoog, vanaf nu hoor ik er helemaal bij.
Verzoekjes mogen ze zelf achter de disco in tikken, bij het weggaan: “hoe heet je?” En een high five maakt vrienden for life.
Muziek op standje 5 maar toch een meisje met handjes op de oortjes.
In de disco prop ik, na toestemming, schuimdopjes in haar gehoorgan-gen, apetrots stort ze zich zonder ruis weer in het jolig feestgedruis.
 
Een moeder: “meneer, er zijn kinderen (waarschijnlijk dat van haar) die niet tegen dat flitslicht kunnen”, “tja mevrouw, tis een disco,
‘t wordt lastig, geef een zonnebril, de rest vindt het echt prachtig”.
Ze dansen en springen ‘Van links naar rechts’, na vijf keer gewacht te hebben moet dan toch dát nummer……… “Drank en drugs”.
Ik draai het vaak tenzij ouders anders aangeven wat ik ergens toch ook weer flauw vind. Ik maak wel zo’n opvoedkundig praatje dat drank en drugs niet goed voor je zijn maar dat het ritme gewoon top is.
Dit soort nummers zijn, denk ik, de eerste tekenen van het choqueren der opvoeders, zo van dit is onze generatie, we komen er aan.
 
Die andere klapper: “Kind van de duivel” moet natuurlijk ook .
Drie vriendinnen zitten, hun oren angstig dichtgeklemd, gezusterlijk naast elkaar, ik neem ze apart en begin over het oordoppenverhaal.
“DJ leesbril, niet het geluid maar er zijn kinderen die in God geloven”.
Ik sta perplex, stamel iets van dat ze dat ‘Kind van de duivel’ niet al te serieus moeten nemen, het verwijt glijdt niet van hun gezichten.
En 1, 2, 3, in Godsnaam de sneeuwkanonnen aan, kan dat voor allemaal?
Ieder zoals beloofd een shampoohoofd, het brengt een hoop kabaal maar tis altijd leuk zo’n kinderdisco in de feestzaal.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
1913 Three girls in yellow straw hats. August Macke ( 1887 – 1914 ).

Lees verder

De smaak van bier.              Minks wekelijkse column 6-11-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

De smaak van bier.              Minks wekelijkse column 6-11-2019

 

Twee miljoen biertjes om de dorstige te laven heb ik in mijn horecacarrière getapt, ‘t kan een fluitje meer of minder zijn.

Buiten dat glas Vos met iets van een slinger er in (dit verhaal blijft me achtervolgen, Bol!!!;-) zijn mijn biertjes al jarenlang top.

Hier wat over de smaak van bier:

 

Om bij de barhangers te toetsen stond een nieuwe variant licht bier (2% alc.) onder de tap, na vier glazen kan je nog steeds met de auto.

Bart bouwvakker komt binnen en hoort ons er over bomen: “nou als je die slappe baggerzooi op tap neemt zet ik hier geen stap meer over de drempel, schenk mij maar gauw een ijskoude echte in”.

Stoïcijns tap ik het 2% bier, een ieder kijkt argusogig toe.

Bart gooit hem in 1 keer in zijn toch al redelijk opgerekt keelgat.

Hij wist het schuim met de rug van zijn hand van zijn bovenlip. “Aaaahhhhhhh heerlijk”, een forse boer bevestigt deze genotsvolle uitspraak, “doe er gelijk nog maar 1, ze glijden er lekker in vandaag”.

Aan de bar klinkt een schaterlachexplosie, terwijl ik Bart, met zo’n zigzag Kermit de kikker mondje, droog aankijk vraagt hij zich af welke grap hij miste en neemt de mimiek van een sul aan.

 

Nog een korte: het Amstelbier was plots op, een vat bij een collega gehaald, wel Heineken maar ja, het was een noodoplossing en niemand zou het proeven toch?

Een ieder slurpt nietsvermoedend verder, ze slikken mijn snode truc. Rooie Joop komt binnen, neemt een slok en zegt stellig: ”Heineken, dat moet ik niet”. Ongelooflijk, hij proeft het gewoon. Maar even apart genomen en hem deelgenoot gemaakt van mijn frauduleuze werkwijze.

 

Nu even over mijn supersmaak, de huidige bierleverancier deelt flesjes Bud uit in een poging Neerlands biermarkt te overspoelen.

Ik vind het een smaakloos bier maar neem toch een glas naast mijn reguliere Jupiler voor een vergelijkend warenonderzoek.

Na een onwennige slok weet ik het zeker, dit bier is echt “Bud”……..

Door gehannes met de glazen kan ik even later Bud en Jup niet meer van elkaar onderscheiden. Was het eelt op mijn smaakpapillen of wierp het merk een sluier over mijn fijnproeverij. Was Rooie Joop er maar!!

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de bundel.                  Meer: www.conck.nl

1890 The little brewery. Anders Zorn.

Lees verder

Hij die niet bestaat (verb). Minks wekelijkse column 30-10-2019.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Hij die niet bestaat (verb). Minks wekelijkse column 30-10-2019.

In een god geloof ik niet, (zondags)school en kerkkamp ten spijt. Stempeltjes en glitter plakplaatjes met Bijbelse taferelen in mijn zondagsschoolschriftje blijken achteraf paarlen voor de zwijnen.

Als klein Schilderswijkertje zat ik, voor het slapen gaan, handjes gevouwen, oogjes dicht, op de knietjes een gebedje te zingen, op school geleerd. Den Jongen Neel vond dit devote gedrag schattig, meer ook niet. Ze vertelde het intiem ritueel aan een ieder, hetgeen mijn ontluikend machogevoel geenszins ten goede kwam.

Maandagmorgen, tijdens de derde klas periode (groep 5 voor de nieuwere mensen onder ons) verplicht een psalmversje uit het hoofd op te zeggen. Voor een toen al, vergeetachtig Minkie werd “de dag des Heere” er niet 1 van serene rust, dat zult u wellicht op den klompen aanvoelen.
Na zorgvuldige overleg met mezelf kwam ik tot de conclusie dat het bij nader inzien toch eigenlijk niks voor mij was, zo’n godsdienst. Geloof in wat je wil, geen probleem, maar accepteer ook dat ik er niet aan mee doe.

Ondanks mijn ‘heidense’ inslag heb ik regelmatig het idee dat er toch iemand aan de touwtjes trekt, zo’n figuur die neemt en geeft.
Zo komt de bodem van mijn schatkist in zicht, vrees ik barre tijden, en dan wordt me weer een kluifje toegegooid zodat ik weer door kan.
’s Nachts in bed praat ik als het ware met hem, die natuurlijk echt niet bestaat. Een beetje zo van: “Mocht je dan toch bestaan, wat natuurlijk niet zo is, dan mag je best wel wat meer gas geven, die rem heeft er nu wel lang genoeg op gezeten”.
Het is alsof ik een soort van marionet ben; trekt hij, die niet bestaat, aan het touwtje, dan is het gewoon bewegen, geen gelul. En ik? Ik kijk angstig omhoog met de zweetdruppels op mijn voorhoofd, “kan dat niet wat makkelijker” roep ik, naar boven. Maar hij hoort niks, hij bestaat niet.

Zo af en toe geef ik wat voor een goed doel, ook als het me slecht gaat. Dit doe ik niet als een soort van aflaat maar gewoon omdat ik probeer aan mijn medemens te denken. Ik vermoed als hij, die niet bestaat, mij bij die gouden lift ziet rondhangen, over zijn baard en hart strijkt en zal zeggen: “Die Mink is eigenlijk wel een redelijk fijn gozertje, hem niet omhoog laten komen……………. dat bestaat toch niet”.

Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl

 

1884 Les Communiantes. Jules Breton.

Lees verder

Kaalslag.                              Minks wekelijkse column 23-10-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Kaalslag.                              Minks wekelijkse column 23-10-2019

 

Ik kwam gesloopt uit bed, weinig geslapen, een verstopte neus die hoogstwaarschijnlijk op een aanstaande griep vooruitliep.

Nou, je wil mij na zo een nacht/dagrust niet tegenkomen, gelukkig was ik zelf de eerste bij de rituele spiegelconfrontatie.

 

Een driftige tandenborstel door mijn mond, de warmwaterstralen van de douche, samen met shampoo van de Lidl, maken meestal weer een montere Minkemans maar het bleek douchewater tegen de bierkaai;-).

Mijn hoofd en zijn inhoud waren hoofdelijk aansprakelijk voor een snakkend tekort aan levensvreugde deze morgen, actie was gewenst.

Toen ik na een woonwerkrit op de nep-Harley mijn helm afdeed kreeg een reddingsplan gestalte, mijn haar had veel weg van een dweilmop dus ik zou naar kapster Josje teneinde mijn goed gevoel te herwinnen.

 

“Ha die Mink, dit is Linsey, ze loopt hier stage, tis haar laatste jaar en ik vertrouw het wel, kan zij je knippen?” “Ik hoop het wel”, grapte ik.

Ik keek het ‘kind’ aan en zij mij, ze leek op Shakira’s jongere zus, ik smolt en stamelde met een bos haar en mond vol tanden: “Doe maar”.

Vaardig knippend fladderde ze om mij heen als een mot rond een brandende kaars, tenminste deze stoute fantasie vlamde in mij op.

In het echt hield ik mijn armen en handen overdreven dicht onder de kapmantel om haar lichaam, dat telkens (onbewust???) tegen me aanstond, niet aan te raken, ík was de zeer voorzichtige mot.   

 

Even later kwam Josje er bij, woelde beroepsmatig door mijn haar en gunde mij de twijfelachtige eer als praktijkvoorbeeld te dienen.

“Kijk Linsey dit is nou het voorbeeld van iemand wiens haar erg dun is en waar de verschijnselen van kaalheid duidelijk zichtbaar worden”.

Huh……ik kaal? Dat was (toen) nieuw voor me, oké niet meer zo vol als vroeger maar je kan overdrijven, een donderslag bij heldere hemel.

Terwijl Josje doorwoelde ging mijn hoofd willoos, van voor naar achter van links naar rechts, als dat van een aap die ferm doorgevlooid wordt.

Ze gingen zo in de les op dat ik en mijn gevoelens vergeten werden.  

Mijn ‘haardos’ bestuderend, drongen beiden hun vrouwelijke charmes onbewust aan mij op, mijn begeerte deed zijn beklag maar het enige dat ik nog zag was slechts de oprukkende kaalslag.

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de bundel.        

1931 She Stoops to Conquer. Charles Spencelayh (British painter) 1865 – 1958.

Lees verder

Gure herfst.      Minks wekelijkse column 16-10-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Gure herfst.      Minks wekelijkse column 16-10-2019

 

Wanneer je last hebt van herfstdepressies moet je dit verhaal maar ff overslaan, tis er geen één waar je vrolijk van wordt.

Ik moest hem gewoon maken, iets van me af schrijven of omdat somberheid wellicht ook iets moois herbergt.

 

Het ijzeren ledikant piept en schudt wanneer hij zich wéér op zijn andere zij draait, de zomer en thuis zijn ver weg, net als het rijk der slapende waar hij zelden en te kort verbleef.

Na de zoveelste inzinking lijkt hij weer wat óp te knappen maar zekerheid is er nooit, de aanvallen komen onaangekondigd.

 

Hij stapt uit bed en loopt over de koude plavuizen naar het raam, schuift het gordijn opzij en klapt de houten binnenblinden weg.

Aan de buitenkant zitten tralies, dat is best, hij koos er zelf voor om in dit, laten we zeggen, rusthuis te verblijven.

Hij opent het raam en kijkt naar de ommuurde tuin waar ‘s zomers de zoetgeurende lavendel pronkt met haar innemend diepblauw.

Tis nu troosteloos, een herfstbries op zijn warm gezicht, hij steekt zijn armen tussen de spijlen door en voelt met hongerig gespreide vingers de striemende regendruppels op handen en onderarmen.

Gezicht tegen de tralies, een gil van onmacht, de wind huilt mee.

Hij legt het gelaat in zijn natte, koelende handen en vindt rust.

Een paar maanden later past Vincent, zeg maar even, euthanasie toe,  hij was moe, doodmoe, het was zat geweest, beter zo.

———

Annet had ik al jaren niet meer gezien, t’ was zo’n meisje dat altijd op de verkeerde gasten viel, van die penozetypes.

Heb haar vaak aangesproken, ze was te goedgelovig voor die wereld, maar oké, ze emigreerde met zo’n ‘vriend’ naar Panama, dat was um.

 

Laatst een bekende van haar gesproken, Annet zit in de gevangenis, 15 jaar gekregen voor dingen met drugs, die gozer is natuurlijk zoek.

Het laat me niet los, ik moet elke dag aan haar denken, 15 jaar in een Panamese gevangenis, dat ga je toch nooit overleven.

En dan ook met die armen tussen de tralies door en zo’n ijzige gil van onmacht, ík huil wel met je mee, wat een ellende, tis een gure herfst.

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de bundel.                  Meer: www.conck.nl     

Nov. 1889 Rain early november. Vincent van Gogh.

Lees verder

Website by Splendit 2024

Kinderdisco

Lees ze hier…