De strijd om het vuur. Minks wekelijkse column 4-12-2019
De strijd om het vuur. Minks wekelijkse column 4-12-2019
Woeste golven storten zich op het zuiderstrand,
straffe wind, jagend stuifzand schuurt het kustland.
Meeuwen krijsen in grijze lucht op een steenworp.
Paden onheilspellend als wurgslangen kronkelen richting Duindorp.
Vriendelijk vissersdorp uit de rustpauzes van mijn jeugd bij tante Pie.
Gepoetste bellen en klepperbussen, op zondag de kerk en niet klussen. Neven met kortgerokte vriendinnen, cola, chips, moorkoppen en een knaak bij het weggaan, het verleden bestaat slechts nog als een waan.
In de straat van mijn gedachtes zijn lantaarns gedoofd en sluipen schimmen in paniek langs gevels van portiek naar portiek.
Venijnige jonge jongenskoppen schuilend in zwarte hoodies gooien zwaar vuurwerk als handgranaten naar wegduikende dienders.
Is dit het laatste bolwerk ter verdediging van de Haagsche identiteit. Zijn zij de helden die strijden zodat het oudjaarsvuur en deze traditie niet zal afsterven als het licht van een nachtkaars
of zijn het jongeren belust op chaos en rellen die zo zorgen voor deze staat van beleg. Wellicht beiden, daar heeft het veel van weg.
Als een verzetsfilm: wegafzettingen, arrestaties, in auto’s gepropt, huizen doorzocht, ‘kinderen’ in cellen, de politie is de baas en het zwarte schaap, zij moeten handhaven van de nieuwe orde op zakenman.
De puinruimende burgervader ontneemt het lastig kind zijn speelgoed.
Tien bij tien bij tien had gekund maar was, lijkt het, niet gegund.
Cultureel erfgoed is bijzonder, dat gooi je niet zomaar overboord, je bent loyaal en zet er gezamenlijk de schouders onder.
Geen strijd van lange duur en olie op het vuur
Zachte heelmeesters stinkende wonden dus terwijl Duindorp brandt gaan burgemeestershakken in het zuiderstrand(drijf)zand.
De strijd om het vuur, in deze hel van Duindorp, geenszins gestreden.
Heb te doen met de bewoners, hun leed is zeker nog niet geleden.
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
