Vroom & Dreesman. Minks wekelijkse column 17-2-2016
Vroom & Dreesman. Minks wekelijkse column 17-2-2016
Ouder worden gaat langzaam als een soort van plant die groeit. Schijnbaar ongemerkt gaat het toch gewoon door. Een gluiperig proces met soms ineens van die groeischeuten. Plotseling word je met je aardbeienneus op één of ander ‘snelgroei’ feit gedrukt.
Het gaat hier niet over David Bowie, die deze week tijdens de Grammy’s wel héél erg snel was gereïncarneerd in Lady Gaga.
Evenmin is dit een requiem voor Maurice White, de leider van Earth, Wind and Fire. Neen, deze plotselinge scheut ouderdoms-bewustwording werd veroorzaakt door ‘verlies’ van een ander idool: Vroom en Dreesman (V&D). Na de klappen van Adolf H and friends was Nederland in de jaren zestig weer redelijk opgekrabbeld.
Natuurlijk moesten we allemaal mooiere spullen dan de buren. V&D kon ons hiermee, tot wederzijds genoegen, van dienst zijn.
Á contant of op de pof, geen probleem, meestal werd het eerste tegen de buren verteld terwijl het laatste gebeurde.
Een weekend was geen weekend zonder een bezoek aan de ‘stad’ met als bruisend middelpunt V&D.
Tassen vol werden versleept naar omliggende- en ‘nieuwbouwwijken’. Hele hordes vanuit de Grote Marktstraat, auto’s en trams niet ondergronds, de oorlog was immers net voorbij (flauw geintje?).
Ja, V&D gaf de consumptiemaatschappij een aardig kontje.
Me and V&D, we go a long way. Liep er met mijn veertiende, via de makkelijkste LEAO ter aarde, stage op de afdeling koek en snoep.
Het V&D restaurant in Leidschenhage was dé ontmoetingsplek voor de Leidschendamse, Voorburgse en Haagse jeugd. Ik pikte er stiekem halskettinkjes voor vriendinnetjes met vormen waarvoor ik een moord deed, dus diefstal lijkt mij in dit geval een te verwaarlozen delict.
Toen ik ‘op mezelf’ ging kocht ik er een heuse combi wasmachine, merk Vendex, negenhonderdnegenennegentig (poeh, poeh) gulden, erg lang plezier van gehad.
En nu: een tijdperk voorbij. Vriend, ook ik heb je in de steek gelaten, koop steeds meer online, voor tienen besteld, morgen in huis.
Centurion Anton Dreesmann draait zich om in het graf, naast hem zijn bevlekte, levenloze bruid. Tot de laatste zucht misbruikt door haar gevoelloze loverboys voor wie enkel geld telt.
Het personeel rest een schrale troost, zijnde het eind van een slopende periode Hoop & Vrees-man………..Succes voor hen van mij.
Tekstverantwoording: Mink Out Meer: www.conck.nl