Strop. Minks wekelijkse column 3-9-2014
Strop. Minks wekelijkse column 3-9-2014
De man in driedelig grijs neemt achter in de zaak aan het einde van de bar plaats.
Zeker vaste klant; Tafelkleedje, viltje, glaasje met pootje. Zonder wat te vragen schenkt de ober, met een vals-vriendelijk, licht klokkend geluid behendig de jenever in het glas.
De geroutineerde barman trekt zich niets aan van het gegraveerde maatstreepje. Hij houdt de fles ondersteboven tot een wellend kopje onzeker op de rand van het glas balanceert.
Zijn gefixeerde blik op dit tafereeltje en het op en neer gaan van zijn adamsappel, legt een ziekelijke hunkering naar dit graandistillaat bloot. Dat het hier niet om een recreatieve drinker gaat, is ‘klip en klaar’.
Dan ontdoet hij zich, met hevig trillende handen, van zijn stropdas, om deze vervolgens achterlangs om zijn nek te slaan. Hij wikkelt de smalle kant om zijn rechter, en de brede kant om zijn linker hand. Het overvolle borrelglas neemt hij klemvast tussen twee vrij gehouden vingers en trekt de stropdas strak. Met een soort hijskraan-beweging brengt hij de borrel, zonder een druppel te morsen, naar zijn smachtend getuite lippen waartussen hij hem in één keer naar binnen kiepert.
Een hilarische oplossing voor een tragisch, mensonterend verslavings ongemak.
Dit opmerkelijk ritueel wordt zo’n drie keer herhaald, een kalmerende, warme gloed neemt gestaag bezit van zijn lichaam, de trillende handen vinden rust.
De stropdas wordt weer voor zijn oorspronkelijk doel ‘gestrikt’, en de kreukels met de hand weg gestreken. Drie delig grijs rekent af, pakt een pepermuntje uit het schaaltje met bloemetjesmotief, en loopt de zaak uit.
Niemand, in dit oude café, lijkt verbaast. De matte blik in hun verlopen, lusteloze hanghoofden verraadt een eigen, ‘belangrijker’ probleem.
Schijnbaar gewent aan mensen die hun strop steeds verder aantrekken.
Tekstverantwoording: Mink Out.