Nieuwe horeca. Minks wekelijkse column 6-4-2016

Nieuwe horeca.                     Minks wekelijkse column 6-4-2016

 

Hij staart naar het jenevertje dat de perfect geklede hipster met baard en knot borrelend voor hem inschenkt.

José komt binnen “Haaaaaaaay”, ze neemt een biologisch rabarbersapje en een trek van haar e-sigaret. Hij kijkt haar aan en zucht.

“Ooit was dit mijn café, toen had je geen biologische rabarbersapjes”.

“In 1963 was het wel anders, mudjevol zonder opsmuk.

Perzische kleedjes op tafel, in het midden een glazen asbak.

In de hoek een Wurlitzer jukebox, de jeugd stond te swingen, Beatles en Rolling Stones waren ‘gaaf’. Je hoorde bij de een of de ander.

Hij bestudeert de prijslijst. “35 soorten bier, ik had er maar één, dat was genoeg, met twee soorten glazen: cola- en stapel”.

Jean-Paul komt binnen en vraagt om een Hendrick’s gin met een Ever-tree tonic of nee doe toch maar een Bombay Sapphire.

De kastelein in ruste fronst zijn wenkbrauwen als ‘hipper de pip’  een paar klonten ijs in een groot wijnglas laat klingelen en er een plak komkommer (met een kaasschaaf over de lengte gesneden) overheen drapeert om vervolgens de gin te laten vloeien. “Zo jongen, een hoop gedoe, vroeger waren ze tevreden met een citroentje-suiker of  bessenjenever, dat was niet aan te slepen. We hadden ook zo’n pot met hardgekookte eieren en een lekker balletje met mosterd of piccalilly”.

Het café loopt vol, kinderen zitten met troebele appelsap op hun tablet aan de stamtafel een spelletje te doen. “Vroeger speelden ze hier voor de deur. Mochten ze even binnen voor een colaatje en weer weg, kleine potjes hebben grote oren, toch?” Zegt hij met zijn hoofd hun kant uit knikkend.

De ouders houden met gebekte monden vlotte babbels terwijl hun vlijtige vingers een vrolijk verhaal op hun mobiel tikken.

Na een bevroren groeps-selfie van “het is hier fantastisch!!!” is de realiteit al weer snel daar.

De schielijk drinkende huisvader probeert, balancerend tussen stoer en gedienstig, zijn vrouw er telefonisch van te overtuigen dat hij net weg ging. “Ja, nu weten ze je overal te vinden, ik zei altijd dat hij er niet was, als ze belden, dat hielp, totdat er eentje poolshoogte kwam nemen…”. De rookruimte barst uit zijn voegen, rokers hebben geen puf om te stoppen. “Ja, toen kon je er nog lekker op los paffen”. Hij slaat zijn borrel in één teug achterover, geeft de hipster een, voor deze tijd, ongewoon flinke fooi en komt nooit meer terug.

 

Tekstverantwoording: Mink Out.                          Meer: www.conck.nl