CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Haastige spoed…………. Minks wekelijkse column 13-1-2016

Haastige spoed…………….         Minks wekelijkse column 13-1-2016

 

Even snel een saoto soepje van toko Sien Sien bij Den Ouden Neel (mijn moeder) aan de Loosduinse-weg brengen, haasten dus.

In het begin van haar straat heb ik, met mijn motor, vanaf het stoplicht zoveel snelheid, dat ik tussen de geparkeerde auto’s door, haaks over het fietspad de stoep oprij.

Fietsers of scooters pletten lukt nooit, want die zijn nog lang niet ter hoogte van waar ik ben, maar: zeg nooit, nooit.

Wanneer mijn voorwiel het fietspad opklimt schrik ik me rot. Een lichtflard valt op mijn netvlies en ik hoor iemand paniekerig God aanroepen. Rem instinctief waarna een scooter zich, moeizaam zigzaggend, tussen mijn voorwiel en de stoeprand een doorgang forceert om een tiental meters verderop tot stilstand te komen.

Deze niet vrijwillige kamikazepiloot, een potige, kort Amerikaans gekapte kassenjongen uit het Westland, had, zo te horen, de cursus Haags schelden voor gevorderden met glans doorlopen.

Hij nam een dreigende houding aan: “Wat flik jij nou tering kneus”.

Was het de schrik van het zonet ondergane levensgevaar dat hem zo tekeer deed gaan?

Ik zette quasi kalm mijn motor op de standaard en liep op hem af.

Geen zin hebbend in een herhaling van laatst(*1)  moest het anders.

Dit keer liet ik mijn moordlustige aan-pak maar in de kast hangen en trok het boetekleed aan. Lichamelijk imponeren, verbaal excuseren was de strategie. Dat lichamelijke zit bij mij wel goed ‘dankzij’ de overtollige onsjes en val beschermende leren motorjas.

Het verbaal excuseren zat ook wel snor omdat ik gewoon fout was.

De peenbuiker bleef schelden, ik verwachtte een handgemeen met aanzienlijk lichamelijk letsel, hetgeen we zojuist, ternauwernood, met wijd open gesperde mond en ogen hadden weten te voorkomen.    

 “Sorry, ik zag je niet”. Hij bleef schelden. “Ik zei toch sorry, ik heb je echt niet gezien en ben me óók rot geschrokken” herhaalde ik iets minder onderdanig. “Je reed volgens mij wel aardig hard anders had je me niet zo verrast op dit fietspad” sprak ik voorzichtig doortastend.

Als een blad aan een boom sloeg zijn houding om: “Ja hij rijdt wel hard man, dat is zo, ik schrok me ook rot, alles goed verder?“ “Ja, met jou ook?” We stonden nu vlak bij elkaar en de opluchting maakte blij.

Zo kan het dus blijkbaar ook, maar toch: haastige spoed………….

 

(*1) Zie Minks wekelijkse column 4-11-2015: Celdeling).

 

Tekstverantwoording: Mink Out.                          Meer: www.conck.nl

Website by Splendit 2021