Flinterdun glas. Minks wekelijkse column 5-9-2018
Flinterdun glas. Minks wekelijkse column 5-9-2018
In het afzakcafé neem ik voorzichtig plaats naast Gerrit.
Onze paden kruisen elkaar, zo nu en dan, in het Haags nachtcircuit, we groeten elkaar en maken een praatje pot.
Gerrit is al jaren geleden de AOW-drempel overgestrompeld.
Zijn zwak stemgeluid en broze verschijning maken hem kwetsbaar, zo kwetsbaar dat ik bang ben deze man van glas te beschadigen.
Een gemeen hoestje verraadt de forse roker in hem, hij praat met zijn gezicht dicht op het mijne om het André Hazesgeweld het hoofd te kunnen bieden.
De wallen onder zijn ogen, de diepe groeven in zijn bleek gelaat en zijn golvend spierwitte haar getuigt van een bewogen leven.
Voor degene die het kan zien straalt deze markante kop wijsheid en levenservaring uit.
“Ik kom normaal om een uur of twaalf uit bed, lees een krantje, eet een eitje, half zacht, vind ik lekker, je moet toch wat eten.
Om een uurtje of drie in de middag doe ik dan meestal een hazenslaapje, daarna een beetje televisie en een makkelijke hap, tegen een uur of elf gaat het kriebelen, dan moet ik er uit voor een biertje.
Ik woon dichtbij dus ben ik er zo, neen kinderen heb ik niet, nou ja eigenlijk wel, mijn horecakinderen, ze hebben heel wat van me geleerd. Soms komt er wel eens eentje langs, zomaar of om uit te huilen.
Mijn hele leven in de horeca gesleten, ja gesleten, geen makkie maar je zit wel midden in het leven, altijd mensen om je heen.
Hard gewerkt maar ook veel gelachen, na de arbeid altijd nog ff wat drinken, daar ga je aan wennen.
Ik was geen horecaman maar deed ooit links en rechts wat klusjes, witten of zo, totdat er een kok ziek was en ik klaar met mijn klusje. Werd zo de keuken in gedirigeerd, ben er, als het ware, nooit meer uit gekomen. Spijt? Echt niet, geen moment!”
We praten, ‘schenken’ elkaar wat biertjes, knabbelen een pindaatje en roken (buiten) een peukje, kortom we krijgen waar we voor kwamen.
Mijn borreltijd is voorbij, we nemen afscheid. Ik met harde stem, hij zacht en hees, breekbaar als flinterdun glas. Ger blijft nog even, hij heeft nog niet genoeg van het broodnodig contact.
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer; www.conck.nl