CAFÉ DE CONCKELAER IS tot en met vrijdag 23 augustus gesloten

Zonsondergang.                 Minks wekelijkse column 1-3-2017

Zonsondergang.                 Minks wekelijkse column 1-3-2017

 

Het is rustig, koffie, krant, klassiek muziekje, liever geen, dan één iemand, leuke mensen uitgezonderd.

De zon gluurt door het bovenlicht van de caféramen naar binnen. Hij streelt mijn gezicht, genietend sluit ik de ogen om zijn weldadige warmte in mij op te nemen en zweef een andere wereld binnen.

Als ik ze weer open, slaat de schrik me om het hart, zo’n moment, een drama voor iedere huisvrouw en cafébaas: een lage zon op de inboedel.

Alles zie je, vingers op glaswerk, stof op de hoektafel en enkele impopulaire flessen, zelfs de ramen zijn vies terwijl ik ze twee dagen geleden nog streep loos zeemde. In mijn hoofd sla ik dingen op die, door stralen in het zonnetje gezet, nodig ‘opgelapt’ dienen te worden.

Mijn wedstrijd paniekvoetbal over de schoonmaak wordt door de binnenstappende Gerrit afgefloten. “Zo, jij ziet er goed uit vandaag!”

“Ja natuurlijk zie ik er goed uit, geef mij om te beginnen maar een lekker koffietje en neem er zelf ook nog één……Heb je geen andere muziek dan dat kattengejank”.

Die laatste opmerking doet me beseffen dat mijn vrije tijd voorbij is en mijn ‘huiskamer’ zich plots weer heeft ontpopt als werkplek.

 

“Mmmmmmm, ‘jij ziet er goed uit’, dat zeg je tegen een ieder die hier binnenkomt Mink. Die vlieger gaat niet meer op, trouwens ik ben vijfenzestig, wat denk je nou zelf met dat, ‘je ziet er goed uit’.

Op de plekken waar haar zou moeten zitten zet de kaalslag hardnekkig door en waar het niet moet groeit het mij de oren en de neus uit.

Als er iemand verliefd naar me kijkt is het een oud lijk en als ik iets zie waar ik van denk: dat is ze, word je aangekeken met zo’n gezicht van: ouwe viezerik. En dan wil ik het nog niet eens hebben over al die rimpels. Neen Mink, de tand des tijds maakt leven er niet leuker op”.

Om maar eens een tandeloos cliché te gebruiken sprak ik: “Nou Gerrit kom op, niet zo somber er is toch nog zat de moeite waard?”

We keken elkaar doordringend aan, priemende ogen die de ziel lezen.

Aan het eind valt mij een grimas met toegeknepen mond en ogen te beurt, zo van: droom jij maar lekker door.

 

De zon zoekt dekking achter huizen, de schemer doet stof, vingers en strepen verdwijnen. Bij schaars licht ziet alles er stukken beter uit.

 

Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl

Website by Splendit 2024

Kinderdisco