Volschieten. Minks wekelijkse column 9-12-2020
Volschieten. Minks wekelijkse column 9-12-2020
Ik ben een mens die redelijk zichzelf is, genuine zeg maar even. Hou me niet groter dan ik ben voor buiten- en/of binnenwacht.
Probeer gewoon mezelf te zijn, mijn eigen positieve ik, die zich lekker voelt in zijn, overigens steeds ruimer wordend, vel.
Gedurende een appje met een vriendin (gewoon platonisch hé) plopte dit onderwerp op uit de kelders van mijn latente gedachten.
Regelmatig zeggen ‘ze’ dat ik ondanks de coronale hoofdprijs van het financiële verval, zo optimistisch blijf.
Dat klopt, ik doe het niet expres, maar het verzorgt mijn overleven. Dingen doen, nieuwe kansen creëren, omdenken, doorgaan, knokken.
-Ik lijk wel zo’n hoogbegaafde yup, in slim-fit kostuum op Nikes, die vanaf een podium in het Okurahotel ingedutte managers wakker moet lullen middels een peperdure bedrijfsseminar;-). –
Waar waren we. O ja, mijn positiviteit in bange dagen. Ik beweeg me erg slecht op de bodem van de put, er zijn wezens die prima gedijen door zich te wentelen in het slijk van zelfmedelijden, maar ik niet dus.
Totdat ik pas gelee een belangrijk, voor mij het eerste, videogesprek had, door mijn digibetie konden de anderen mij alleen horen, niet zien.
In goed overleg hadden we een goed overleg. Er werd gezegd wat er gezegd moest worden. Allemaal erg professioneel. Zakelijk zeg maar.
Ik zou tot slot ook nog zakelijk mijn financiële status toelichten, passend genoeg slechts een fluitje van een cent.
En toen gebeurde het, mijn stem sloeg over en plots schoot ik vol.
Ik hield het niet meer, t’ was niet uit zelfmedelijden, meer uit empathie voor de verteller. Ik vond het gewoonweg klote voor hem.
Maar die verteller was ík! Een soort uittreding van de positieve Mink die neerkeek op een verschoppeling waarvan ik niet wist dat ik hem in me had.
De onbewust opgekropte ellende kwam schokschouderend naar boven. Dezelfde houding als bij de geïnterviewde horecamensen op het Malieveld, net als ik doodsbang hun ‘kindje’ te verliezen.
Van huis uit ben ik geen grientrien, met deze actie overviel ik mezelf. t’ Bleef slechts bij drie snikken en dankzij de verkeerde digi-instelling hadden de gesprekspartners gelukkig geen zicht op mijn volschieten.
Tekst: Mink Out. Bundel nu beschikbaar (2e druk). www.conckshop.nl
