CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Vingers.

De rookruimte is de plek bij uitstek voor een goed gesprek, zo ook deze keer. Na de zoveelste trek van het steeds duurder wordende paffertje, sprak ik: “Zo, dus jij snijdt in mensen”, hij keek me kalm aan en sprak doodleuk “ja, je moet wat, als je wil blijven leven. Maar uhhhh, heb je dan niet zo iets van; waar ben ik nou mee bezig; als je je mes er in steekt. Ach ieder zijn ding, jij bent cafébaas en ik chirurg, alles went”. “Hoewel; zo’n jonge jongen met een flard-hand door een zelf gemaakte bom. Explosief stoer gedrag, heb je op die leeftijd, dat went nooit”. Dat een jongen zoals ik, een gesprek heeft met een heuse chirurg, in vrije tijd, gebeurd niet vaak, dus ik nam het er maar van. “Stel; vinger d’r af, onder mijn tong, terwijl ik naar jou race? In water met ijsklontjes , dat geeft de grootste kans van slagen bij het aan elkaar maken” (onthouden). “Laatst; een vrouw met drie halve vingers van haar man in de mond. Neen, zonder twijfel zat hij niet meer aan die vingers vast. Hij liep er achter met zo’n Brabants bonte theedoek, om zijn hand, die hij, aan de zaag- machine overspeeld had. Eigenlijk mag bij verkeerd vervoer niet meer gereconstrueerd worden, maar ach. Ok, de ring-, middel- en wijsvinger op een steriele ondergrond en kijken…………. tja; welke vinger op welke zere plek? Lange, moeilijke studie als chirurg achter de rug, en dan zo’n eenvoudig iets, van welke vinger naai ik waar weer aan? Gek hé”. “Het is gelukkig goed gekomen, kreeg later een mooi flesje Cognac, ben blij dat ik het kan en mag doen”. Van de week, een ander soort chirurg. Deze ging ten overstaan van wat kinderen in de dierentuin van Kopenhagen, de boventallige Marius, opvoedkundig, uit elkaar snijden. Het voelde niet goed; die kinderen, dat te jonge giraf-je. Een nekschot (bovenin) hij heeft niets gemerkt. Niemand stak een een vinger naar Marius uit. Is er verschil in een giraffe of een koe voor de leeuwen gooien, dit had toch iets van kannibalisme. Net als bij ons stukje vlees; we eten het graag, maar dat macabere gedeelte; ff niet. Leuk met onze kinderen “beestjes kijken”, maar dit soort Spartaanse confrontaties; nee dank u. Laten we de vinger maar op onze lippen leggen, om ‘medeschuldig’ te zwijgen en sssssssssss te oreren als een soort van slaap-aanmoediging. Marius, jongen; rust in vrede. Tekstverantwoording: Mink Out.

Website by Splendit 2021