Van Spoorwijk naar Stompwijk. Minks wekelijkse column 15-2-17
Van Spoorwijk naar Stompwijk. Minks wekelijkse column 15-2-17
Na een enerverend dagje horeca trek ik de deur van mijn café in het slot om tevreden huiswaarts te gaan. Toegedekt door een dik pak sneeuw lijkt de wereld in diepe slaap. De olielamp op het terras geeft een kaarsrechte vlam die stoïcijns naar de hemel wijst.
De gele gloed streelt het sneeuwwit in bereik en schotelt mij een visueel feestmaal voor waarbij de glans van miss World verbleekt.
Met een enkel verfrissend sneeuwvlokje op mijn gezicht loop ik, genietend van het geknerp onder mijn schoenen, naar de auto.
Een vrouw fietst zwoegend langs, ze is deze ‘zwarte piste’ duidelijk niet gewend en kwakt na een chaotische slalom tegen de grond.
“Gaat het?” “Goed, goed” zegt ze in zwaar verkracht Nederlands en gaat verder met haar ‘wintersport’.
Als ik mijn auto start staat ze bedremmeld weer naast me, de fiets heeft geen zin meer. Gebarentaal; wil je me stukje op weg helpen.
Ach, een mens in nood, wat doe je dan; stap maar in, ver zal het niet zijn, ze was immers op de fiets.
Beata komt uit Polen en Spoorwijk, spreekt geen woord Nederlands. Een gevaar zal ze niet zijn, niemand maakt, op de fiets, expres zo’n klapper als inleidend plan om je te beroven of zoiets engs.
Beata wijst de weg, per fiets had ze het onmogelijk gered, steeds verder ploegden we door het besneeuwde winter wonder land-schap.
Door Leidschendam rijdend vraag ik of het nog ver is, ze wijst naar voren en ik geef weloverwogen gas. Ze werkt in de kassen.
Aan het eind van Leidschendam onder het tunneltje linksaf naar Stompwijk, niet gestrooid of geruimd.
Langs de weg wacht ijzig kalm een brede, zwarte sloot op zijn kans om dodelijk toe te slaan, Beate heeft me mooi ‘leggen’.
Na een flink eind zijn we er, ze is dankbaar en komt morgen een verrassing brengen, daarna verdwijnt ze in een stralend, ‘horizonvervuilend’ kassencomplex.
Tis wat, ze gaat vijf dagen per week om vijf uur in de morgen op de fiets van Spoorwijk naar Stompwijk en terug om 10 uren te werken. Zou ze het geld écht nodig hebben??????
Via Zoetermeer geeuwend naar huis, mijn nieuwe bus rijdt top, verwarming, muziekje, een uurtje later thuis voor een mens in nood.
De verrassing heeft ze nog niet gebracht, komt nog wel denk ik.
Tekstverantwoording: Mink Out.