Tutje. Minks wekelijkse column 4-8-2021
Tutje. Minks wekelijkse column 4-8-2021
“Hee Suzan, doe jij nog wat met dat elektrische autootje van je, het staat al maanden snikkend op dezelfde plek”.
“Neen ik heb nu die scooter. Wil hem eigenlijk wegdoen, hij staat er idd maar te staan, dat schiet ook niet op”.
“Nou, als je een leuk prijsje noemt wil ik hem misschien wel kopen”.
Het werd een aanbod dat ik niet kon weigeren. Dank daarvoor Suus.
Na overleg met de hulpstukken werd de overname bezegeld en waren we de trotse bezitters van een tweezitter en we noemde haar Tutje.
Tutje werd de logistieke spil voor onze eco-saté/hamburgerlijn.
Toen Suzan het Renaultje Twingo jaren geleden aanschafte was ik er al verliefd op. Ik wilde er ook 1 maar daar kwam natuurlijk nooit iets van.
Nu was het dan tóch zover, ik was helemaal in mijn nopjes.
Iedereen moest, dubbelgevouwen achterin, ff mee in deze notendop.
Een tochtje door de buurt en zelfs met 80 kilometer over de snelweg.
De moderne tijd, je hoort niks, gas geven, -ok stroom geven- en je gaat.
Bij het stoplicht wacht je geruisloos om bij groen weer stillekes, doch met gezwinde spoed vlekkeloos weg te zoeven.
Ik word er heel erg blij van, tis zo enorm leuk. En dan ook nog zonder ramen, dat hoort. Zeg maar een soort van motor met een dak.
Ieder boodschapje, zelfs die we niet nodig hebben, doe ik met tutje.
Ze geeft me vlinders in mijn buik die ik herken van mijn eerste, gele, glimmende brommer uit mijn tienertijd. Ook toen liet ik me graag met een kluitje het riet in sturen. Het maakte niet uit waarheen, waarvoor:-).
En dan dat lachen. Ik kan er niets aan doen, zit iedere rit weer opnieuw te schateren. Buurtbewoners horen me aankomen. Niet door de motor maar door mijn Fiat Panda-lach (oudere lezers weten wel wat ik bedoel).
Eerst keken ze vreemd op, maar nu weten ze dat het die cafébaas is.
En overal een vrije elektrische parkeerplek. Stekker er in en laden maar. Het ‘tankt’ erg goedkoop en……… geen wegenbelasting. Je blijft lachen.
t’ Geluk was van korte duur. Toen Wim opgevouwen achterin zat voor de zoveelste proefrit ging de handrem er met geen mogelijkheid meer af.
Een grote oplader draaide de Hoekweg in en nam Tutje tot ons groot verdriet mee naar de garage. Door vakantieperikelen is ze, als het mee zit, pas vrijdag weer terug. Uit met de pret, we missen onze Tut.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
*1897-1901 The Goldsmith Ladies in the Bois de Boulogne in a Peugot Voiturette. Julius LeBlanc Stewart (American painter) 1855 – 1919.