CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Tijd en woorden te kort. Minks wekelijkse column 23-7-2014

Tijd en woorden te kort. Minks wekelijkse column 23-7-2014 Nou daar zit ik dan, met een stapel boterhammen en een glas karnemelk, achter mijn bureau het collumnpje te schrijven. Zoals gewoonlijk, zou je denken, maar dat zit ff anders, deze nacht/ochtend, pas om half vijf begonnen met schrijven, aardig beneveld, aangestipt of gewoon dronken. Normaal begin ik met mijn schrijfsels om een uur of één in de nacht, dan heb ik tijd ‘zat’ en ben ik niet ‘zat’. Deze keer is het anders. Ik had het niet moeten doen; een bakkie koffie bij Roep en Saar in het café, ff een uurtje. Geen punt, zou je zeggen, totdat het gezellig werd. U kent dat wellicht; nou één biertje dan. “Neen, neen, echt niet, ik moet zo schrijven en dan gaat het mis…… Oké dan doe maar zo’n Vedetje dan (lekker biertje). Ik als horecavarken weet dat je die eerste niet moet nemen. “Niet nemen” is voor mij geen probleem, ik kan weken zonder. Stoppen, daar zit hem het venijn. De gezelligheid, doorspoeld met een paar sappies dat is um de killer. Nou één rondje van mij dan (je wil toch ook geen gierigaard zijn), en nog één, en weer een rondje terug van die andere niet-gierigaards. Pratend, schaterend, begrijpend, overtuigend, aanhorend en klokkend verdwijnen de uren nog sneller dan het bier uit mijn glas. Het regime der gemeenteambtenaren zorgt voor een onverbiddelijk “Neen” van de kroegbaas, niks te maren het is tijd, er uit. Nog even bij ons thuis dan, pffftttt, daar gaat Minks wekelijkse column van deze keer. Sjokkend en giechelend de trap op, naar de etage boven de viswinkel: “Ssshhhh de buren”. Koelkastje met nog wat dorstlessers, een noodzakelijk kwaad in deze tropische tijden, poeh, poeh. Stap de taxi uit, mijn huissleutel lijkt wel van rubber, terwijl ik met de tong en een kegel uit mijn mond op het slot mik slaat de torenklok drie. Dat valt mee, krijg dat verhaal er nog wel uit voor zes uur. Vergissing van de Haagse toren of van mij, het slingeruurwerk van mijn opa wijst onverbiddelijk vier uur aan, wat een ellende, die rot Roep. Nou hier is tie dan, toch nog voor zes uur in de ochtend, Minks wekelijkse column, (de dronken editie) hoop dat jullie het wat vinden, ik ga naar bed, doei. P.S. Over dat vliegtuig met die onfortuinlijke mensen, schrijf ik niks; alles is al zowat gezegd, en ik; ik heb er geen woorden voor. Tekstverantwoording: Mink Out.

Website by Splendit 2021