Spanning. Minks wekelijkse column 5-4-2019
Spanning. Minks wekelijkse column 5-4-2019
“Waarom staat de deur wagenwijd open?” “De politie komt er zo aan”. Hij kijkt schichtig in het rond, paniek in de ogen.
“Ik word afgeluisterd, kom naast me zitten dan fluister ik het in je oor”. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en trekt me vertrouwelijk naar zich toe: “Als zij het merken dat ik gepraat heb hakken ze jou je armen er af. Je staat op hun dodenlijst dus wees gewaarschuwd”.
“Kom, ik breng je naar bed, dan wordt je rustig”. “Er zitten ratten in mijn bed, echt waar!” Ik sla de dekens terug in een poging het tegendeel te bewijzen, na hem te hebben toegedekt begint hij te draaien: “Ik voel er echt weer één, hij loopt langs mijn rug, ik weet het zeker, ze laten me niet met rust, nooit, nooit, nooit”.
Na zijn pilletjes zit ik naast hem en streel zijn hand in een poging hem te kalmeren. “Morgen gaan we naar de dokter, dan komt alles weer goed pap, krijg je weer een beetje rust in je hoofd”.
“Elektroshocks dokter, u bedoelt als in die film met Jack Nicholson: One flew over the chuckoo’s nest. Nou daar zien we niet zo veel in”.
“Tegenwoordig gaat dat anders: lager wattage, spierverslappers, roesje en meer gerichte impulsen. We wekken eigenlijk een epileptische aanval op en dat veroorzaakt een soort van reset in de hersenen om het wat simpel uit te leggen”.
We hebben in overleg met vader toegestemd, zo doorgaan was niks. Eerst twee keer per week, we zitten nu al op één keer in de veertien dagen en het lijkt te helpen, de waanideeën blijven weg.
Zo fijn, hij sliep weinig, at haast niet meer en werd een kluizenaar.
“Zeker wel een hoge stroomrekening zo’n kliniek?” “Neen dat valt erg mee, zonnepanelen op het dak en een windmolen op het terrein”☺.
U denkt wellicht, wat een smakeloze grap, nou dat mag, de betrokkenen aan de bar konden er overigens hartelijk om lachen.
Na zoveel ‘spanning’ brengt humor de broodnodige nieuwe ‘energie’.
Tekstverantwoording: Mink Out.