Reünie. Minks wekelijkse column 6-9-2017
Reünie. Minks wekelijkse column 6-9-2017
Naarmate ik rijper word heb het niet zo op reünies, het is toch een soort confrontatie met de harde werkelijkheid.
In de jaren tachtig kwam ik veel in die disco, door zakelijke perikelen had ik de kans verleden jaar gemist, het was nu of nooit. Stoelen versierd met strikken, tafels met gouden zwanen, kristallen kroonluchters wier schittering pijn deed aan mijn ogen.
Een ieder strak in pak of japon(netje), hun jeugdig uiterlijk verried dat het merendeel van deze ‘reünieonisten’ een serie goed geslaagde cosmetische ingrepen had ondergaan.
Toen ik het vierde toastje kaviaar, met mijn tweede exquise glas Moët en Chandon wegspoelde en het Rozenbergtrio me begon te vervelen vroeg ik wanneer de disco startte en viel uit de toon.
Door een verkeerde ingang, was ik aanbeland op een schitterende kampersbruiloft van een redelijk grote en invloedrijke Sintifamilie.
Uiterst kalm ging ik maar eens een deurtje verder.
Na het tonen van mijn toegangskaart en wat handtastelijkheden van een mannelijke portier belandde ik dan eindelijk op de reünie.
De eerste bekende zag ik al meteen staan, een vriend, bij de jassen.
Na een lullig: “Hoe is ut” stortte ik me in de golvende mensenmassa.
Door ‘wat’ make-up kwamen de dames zo goed mogelijk uit de verf.
Aan de finale kledingkeuze van deze avond was volgens mij een moeizaam proces van maanden wikken en wegen vooraf gegaan.
Het zag er allemaal zo goed mogelijk uit, ze waren natuurlijk geen achttien meer, maar ja, dat was ik overduidelijk ook niet.
De bekende DJ van weleer bracht de zaal langzaam op temperatuur.
Tuttige tasjes vervaarlijk bewaakt door ritmische hoge hakken.
Nuffige neuzen in een lucht bezwangerd door parfum, zeker een halve marathon zoekend naar hem of haar.
Drank in tempo van toen, vroegtijdig eind, toilet niet meer te doen.
Giechelende gans, steelse blik, vluchtige kus, knedende handen op minder romige billen. Roddelen op ‘de dames’, weer even tiener.
Voor mij weinig bekenden, de verkeerde lichting misschien, een avondje lachen bij de portiers, net als toen, die reünie, goed te doen.
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl