Piet Paprika. Minks wekelijkse column 25-11-2015
Piet Paprika. Minks wekelijkse column 25-11-2015
Vrijdagmiddag, de loop zit er lekker in, vreemden en bekenden komen wellicht af op de gratis bitterballen van de kroegbaas.
Aan de bar zit de gepensioneerde Piet Paprika en zijn vriend cq ex collega Driekus Drukker. Altijd begripvol, vriendelijk en kalm, als je ze zo ziet zitten, bijna tegen het gezapige aan, maar schijn bedriegt: beiden zijn zo scherp als een mes, indien nodig.
Dit duo, immer opgewekt, kijkt gewoon graag de kat uit de boom. Piet geeft mij af en toe of nu en dan wat paprika’s uit eigen volkstuin, vandaar de naam in mijn mobiel: Piet Paprika, hij is dagelijks, in zijn knollentuin.
“Ha die Piet, wat zit jij te mokken, zo ken ik je niet”. “Tja wat zal ik zeggen……………….ik moet einde dit jaar mijn tuintje schoon opleveren, het is verkocht”. Een randje traanvocht in flikkerend kaarslicht. “Jij uit die tuin, dat kan toch niet”. “Nou ja, tijden veranderen Mink, zo gaan die dingen nou eenmaal. Het hebben van een tuintje is passé, denk ik, ben al druk bezig met opruimen. Jammer ook voor die mensen van de voedselbank die pikten er ook hun graantje van mee. Moet jij nog een pioenroos, zijn echt mooie dingen, s ‘winters verdwijnt hij en s ‘zomers is hij weer terug, echt fascinerend”.
Aan het einde van de Bar zit Nienke Nightingale, ze is, jawel, verpleegkundige. Zoals gewoonlijk zit ze nippend aan een cappuccino met haar neus in de krant. Op het eerste gezicht oogt ze wat gesloten maar als je haar wat beter kent valt dat ook wel weer mee. Door haar leerde ik de Crocs schoenen met tenen (zoals handschoenen met vingers) kennen. Die separaat omrubberde voetuitstulpingen, geen gezicht. Die opvallende open tenen voor zo’n gesloten type? Zal de nadenkende lezer zich op zijn klompen ‘afvragen’.
Later die week, een stuk in de krant over Piet Paprika en het verlies van de tuin der lusten; had onze stille Nienke geregeld. Drie aanbiedingen zaaigrond ontsproten uit het tuintje in haar hart stonden een paar dagen later te pronken om geplukt te worden.
Achter de geraniums opgepot thuis zitten had zijn leven op zeker verkort, vonden Nienke en ik. Neen, Piet moest een tuin waar hij zich in kon ‘uitleven’. Voor hem niet vastgroeien op de zitbank maar doneren aan de voedselbank die ook graag zijn vruchten bleef plukken.
De leven brengende vruchten en groente van Piet Paprika.
Mooi toch, zo’n café met dit soort mensen, ben ik echt trots op!!!!!!!
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl