Ondeugend verhaal 1. Minks wekelijkse column 25-2-2023

Ondeugend verhaal 1.              Minks wekelijkse column 25-2-2023

Josje liep ik tegen het fantastisch lijf in een overvolle disco.

Ze lachte en drong door…. het woelig publiek en bij mij.

Ik keek haar quasi stoer, maar heimelijk bewonderend na.

Plots draaide ze zich om en wierp me die blik toe welke geen man kan weerstaan, tenzij je in’t geheel niet op vrouwen valt natuurlijk.

Twee jonge zielen die voor elkaar geboren leken. Onderweg koortsachtig zoenend en naarstig graaien, was niet echt een pre voor de verkeersveiligheid.

Maar wie let daar op als het liefdesvuur brandt en de vlammen oplaaien.    

Met verwarde kleding tongend in het portiek, tastend het slot zoeken.

Haar flatje instruikelend, gehaast en stuntelig de kleding uit. Knopen vliegen als bij een vlooienspel dartel in het rond. Het verzengend vuur moet gedoofd.

Het was een nacht die je normaal alleen in films ziet;-) maar deze nacht was helemaal echt, als we elkaar knepen deed dat echt pijn, het was heerlijk.

In de ochtend liep Josje in evakostuum met de gordijnen wagenwijd open door het huis te paraderen. Na de eerste schok vertelde ze dat aan de overkant een technische school zat die in het weekend gesloten was.

Ik, ook niet kinderachtig, bleef uit saamhorigheid in adamskostuum lopen.

Kunt u zich voorstellen dat het een vermoeiend doch heerlijk weekend werd.

En het weekend daarop weer en weer en weer. We vonden elkaar zo heerlijk dat het vuur, met tussenpozen steeds heftiger werd. Onschuldige vlammetjes die op slag verworden tot een niets ontziende kolkende vuurzee.

Op een vrije maandag laaide het vuur weer snel op en lagen de kleren binnen een mum van tijd weer her en der door de woonkamer verspreid.

Josje als Eva op de bank en ik als Adam mij lavend aan haar romig lichaam.

Plots een felle gil. Ik keek op en daar zat ze, apathisch met een arm voor haar weelderige boezem en haar wijd opengesperde ogen gefixeerd op de overkant.

Ik wende mijn hoofd ook richting het raam en zag het anders zo uitgestorven schoolgebouw nu bruisen van jonge mannen wiens ogen schoteltjes leken.

De gasten staken hun duimen bemoedigend op en joelden blijkbaar vanachter het dubbel dubbel glas in Josjes flat en in hun klas. Snel tijgerde ik, laag bij de gronds, naar het raam en sloot de gordijnen. Nog even mijn hoofd laten zien met een ferme knipoog en een duim omhoog. Het gejoel was nu hoorbaar.

Toch een prachtig verhaal wat ik al jaren wilde schrijven, bij deze gedaan:-)

   

Tekst: Mink Out.                          Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl