Mooi leven na een valse start. Minks wekelijkse column 30-3-2016

Mooi leven na een valse start. Minks wekelijkse column 30-3-‘16

 

Met z’n drieën worden we in een lege fabriekshal opgesloten. De ene nacht striemt de huilende wind het pand, de andere nacht kijken we door een gat in het dak naar een heldere hemel, een ster valt, ik doe een wens.

Bij regen klettert water binnen, bittere kou, we warmen elkaar.

Eten is hier niet, mijn jongste broer geeft de strijd op, hij overlijdt. De situatie wordt steeds uitzichtlozer, met de dag nemen ook mijn krachten af. Mijn oudste broer, sterk als altijd, schijnt de langste adem te hebben. Voor mij is het bijna gedaan, wanneer ik het op wil geven schuift iemand de grote ijzeren fabrieksdeur piepend open. Een streep zon, een hemels licht: “Hier zijn ze”! De warmte geeft me nieuwe energie, samen met mijn broer opgevangen in een huis waar een warm bad, eten, drinken en rust als een weldaad voelen.

Van de hel in de hemel, krachten komen al ras terug, mijn broer en ik blijven bij elkaar.

 

Na een paar weken worden we opgehaald door ene Mink en Mia. In de auto krijgen we een nieuwe naam: mijn broer Sjors en ik Sjimmie. Oké, matig creatief maar het beestje had een naampje.

Hier begon mijn loopbaan als kroeghond, in het begin even wennen: op de dartmat mijn behoefte doen werd duidelijk niet op prijs gesteld, en dat tijdens een wedstrijd, wist ik veel.

Alles bij elkaar begon hier mijn leven als een koning, mezelf uitlaten in het parkje, lekker rennen rond de vijver, dat was nog van vóór de Voorburgse hondenoorlog. Als ik te lang wegbleef, dan kwam die Mink me met de motor halen. Dan rende ik tot aan het café over de stoep met hem op. Soms wel met vijftig kilometer per uur, blij dat al die voortuin-hekjes op de Hoekweg naar binnen open gaan.

Mijn broer Sjors, woonde aan de overkant van het café bij buurman Frenk, zo konden we toch iedere dag onze familiebanden aanhalen.

En dan: “Mijn nachten met Mink”, als een heus fotomodel in de motortas op de kiek bij mooiste gebouwen van Voorburg en Den Haag. Hij noemde dat: “Mijn nachten met Sjimmie” maar ik wist wel beter.

Deze week ben ik zacht ingeslapen, mijn tijd was op, helaas.

Een oprecht vaarwel van Sjimmie Haakstra aan een ieder met wie ik mijn plezierig leven heb mogen delen. Mia bedankt dat je, ondanks mijn aanpassingsproblemen, toch in me ben blijven geloven, je was een top bazinnetje en gaf me een mooi leven na die valse start.

 

Tekstverantwoording: Mink Out.