Lully.                                 Minks wekelijkse column 31-5-2023

Lully.                                 Minks wekelijkse column 31-5-2023

Ik lees, en hoor steeds vaker: wacht maar tot de revolutie komt.

Dan denk ik: nou ik hoop het niet. Revolutie brengt over het algemeen niet veel goeds. Meestal chaos, het recht van de sterkste, geholpen door de domste. Revolutie komt overigens vaak voort uit arrogantie van mensen die weinig gevoel hebben voor de meute.

Nou maak ik geen vergelijk met toen daar, en nu hier, dat doet u zelf maar.

Over arrogantie en zijn wrange vruchten gaat dit stuk. Beginnen we bij Louis de XIV alias De Zonnekoning, die naam zegt al genoeg lijkt me zo, of niet dan.

Niet een van de meest bescheiden mensen die over deze aardbol liep, getuige zijn megalomane projectje Versailles. Probeerde onze vrije voorouders te onderwerpen, maar die prikten net op tijd de dijken door. Daar had zelfs zo’n machtig iemand als De Zonnekoning niet echt een pasklare oplossing voor.

Dat die Fransen aardig hebben huisgehouden in ons kikkerland, is op zeker.

Overigens wil ik het met Macron ook wel eens over herstelbetalingen hebben.

Eigenlijk werd de kiem der Franse revolutie al gelegd door De Zonnekoning.

Die baadde in luxe, terwijl de gewone Fransman/vrouw amper te eten had.

Om het baden in luxe gestalte te geven, waren er culturele uitspattingen te over in het buitenhuisje van Louis XIV. Om dat met een saus van verfijnde smaak te overgieten werden daar een aantal echte, dure toppers ingereden.

Een van hen was de hofcomponist Giovanni Lulli, die er ook alles aan deed om zo groot mogelijk te lijken. Zelfs de naam Lulli werd Lully omdat dat beter was. Gelijk zijn baas blonk hij ook niet uit in terughoudendheid en democratie.

Hij was alleenheerser over muziek en dans. Als hij iets afkeurde kon je je scheppingsproces beter staken, want het haalde niet eens de voordeur.

Nou moet je die Lully ook weer niet onderschatten. De man had zijn strepen echt verdiend. Hij was in en ver buiten Frankrijk een beroemd gozahtjuh.

Op een dag stond Lully, vol van arrogantie, borst vooruit, hard stampend met een zware staf de orkestleden zijn ijzeren wil op te leggen.

Zijn stem bulderde door de oefenruimte. Plots was daar een enorme, niet in de melodie passende gil. Lully had met de punt van de staf zijn teen geplet.

Drie maanden later overleed hij aan de gevolgen van dit voorval.

Arrogantie is een soort van verhevenheid die vaak voortkomt uit meer kennis of intelligentie. Daar komt hommeles van, kijk maar naar Lully.

Tekst: Mink Out.                          Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl      Ca. 1653 Lodewijk XIV in het Ballet de la Nuit. Henri de Gissey.