Lesje geleerd. Minks wekelijkse column 18-7-2018
Lesje geleerd. Minks wekelijkse column 18-7-2018
Hangend over de reling kijk ik naar beneden.
Een ieder doet zijn ding op het gemakkie, ze hebben tijd genoeg, de één wat meer dan de ander, ik heb drie weken.
Ik had nooit die steen moeten gooien, ga ook altijd vooraan staan, tis de schuld van ‘de wouten’ zelf, als ze wegblijven is er niets aan het handje. Voordat ik er erg in had propte twee man in burger me hardhandig in een arrestantenwagen.
De edelachtbare kende geen pardon, terecht snelrecht; zo sta je op de Noord side van het stadion en zo zit je op de noord vleugel van een niet nader te noemen huis van bewaring ergens in de provincie.
Geen bericht van mijn vader en moeder, daar zit ik nog het meest mee, ze zullen wel boos zijn en erg teleurgesteld, lamlul die ik ben.
En hier hang ik dan over die leuning, geen geld, niks te roken of te eten, alleen water en een ongesneden diepvriesbrood, verstrekt door de overheid bij de intake, expres? Wat ze noemen op water en brood.
“Heeehhhh, Ronnie”, “krijg nou wat Stanley, jij hier? Hoelang hebbie?” “Nog drie kerstbomen, ze zeggen dat ik ondeugend geweest ben, ik weet van niks, je weet toch man, zeker omdat ik zwart ben.”
“Ja, tuurlijk Stan, zat er toch aan te komen, kon nooit lang goed gaan!”
Even later zit ik in mijn cel met 2 flessen cola, 2 flessen Fanta, 2 familiezakken chips en 1 pak stroopwafels, toffe gozer die Stanley.
Mijn drie weken kruipen voorbij maar eindelijk sta ik toch ‘vogelvrij’, met een blauwe vuilniszak spullen over mijn schouder, buiten.
Ik probeerde mijn ouders, die nog steeds geen krimp geven, te bellen maar geen mens wilde me zijn mobieltje ff lenen.
Verloren zink ik neer op een bankje van het provinciestationnetje.
“Hoelang heb jij er op zitten” spreekt iemand me aan, “Does it show?” vraag ik hem, hij toont mij zo’n zelfde blauwe vuilniszak en we lachen, ik gebruik zijn mobiel maar het blijft ijzig stil aan de andere kant.
De sleutel in het slot en daar staat mijn moeder, ze kijkt niet boos of teleurgesteld, ze kijkt als mijn moeder, die heel veel van me houdt.
Ik storm op haar af, we knijpen elkaar zowat fijn en snikken…….. Opgelucht en mijn lesje geleerd, wat een koekwaus was ik, klaar nu!
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl