CAFÉ DE CONCKELAER IS tot en met vrijdag 23 augustus gesloten

Koning in een Knap koetsje. Minks wekelijkse column 21-12-2016

Koning in een Knap koetsje. Minks wekelijkse column 21-12-2016

 

Den Ouden Neel raakt dankzij haar hoge leeftijd slechter ter been dus tijd voor een rolstoel. Redelijk te doen, zal je denken maar na een martelgang voor een visje in de Simonis bingohal was de beslissing al snel gemaakt, er moest een rolstoelauto komen.

Nu is het budget van deze semi-succesvolle horecaman niet zo, dat hij er één uit de verpakking kan kopen dus werd het een tweedehandsje.

Na veel speurwerk en goede raad viel het oog op een flinke, glanzend-rode bestelbus met Rolstoellift en rondom ramen, een plaatje.

In gedachten wordt Den Ouden Neel, al wuivend als Beatrix naar het volk, vanaf het platformpje haar privé koets ingereden.

Toen ik hem op het internet zag was ik meteen verkocht, nu alleen de wagen nog, aan mij. Op zo’n moment moet hebzucht toch wijken voor verstand en omzichtigheid, de verkoopster zou uit mijn ‘fel’ begerende blikken wellicht munt kunnen slaan.

Gezien mijn gering vertrouwen in welke religie dan ook, is een ‘God zegene de greep’ actie ook geen aan zekerheid grenzende optie.

Na een aantal slaaparme nachten was uiteindelijk de deal rond en kon ik me de trotse bezitter van een reusachtige rode rolstoelbus noemen.

 

“Hopelijk heb je er nog lang plezier van” sprak de verkoopster terwijl ze met mijn (nou ja, haar) bom duiten uit de bus stapte, zag ik daar nou een smalend lachje. Ze klapte de deur dicht en ik was alleen in die grote stille bus, hij was echt van mij, natuurlijk een top auto? Het elektrisch raampje weigert en de bovenzijde van het dashboard zit los. Er zal toch niet aan de bedrading gerommeld zijn, dat gaat meestal fors in de papieren lopen. Mijn onzekerheid zwelt aan, hoor ik daar nou een onderliggend rateltje in de dieselmotor. Iedereen een stukje mee in de koets van Den Ouden Neel: “Hee Mink, je waterlampje blijft branden, hoort dat?”. Wederom bliksemt een onzekerheidsschicht door mijn lichaam, de koppakking, daar gaan mijn zuur verdiende Euro’s. Diep in de nacht nog even alleen richting Rotterdam, top busje: het waterlampje is uit, de losse dashboardklep is voor een boordcomputer en het raampje moeten we even nakijken.

De neerklapbare armleuning rechts en de deurleuning links doen mijn mijn bestuurderszetel voelen als een troon, waarin ik zit als een koning………… een koning in een knap koetsje.

 

Tekstverantwoording: Mink Out. 

 

Website by Splendit 2024

Kinderdisco