Kinderfietsjes in de voortuin. Minks wekelijkse column 31-1-2018
Kinderfietsjes in de voortuin. Minks wekelijkse column 31-1-2018
“Het was lente 1965, ik woonde er net, goede baan, ik was één van dé mannen uit de straat, als er iets was werd ik met Jannie, mijn vrouw, als eerste uitgenodigd.
Op de stoep leerde ik mijn zoontjes fietsen, het moment dat ik ze losliet zal ik nooit meer vergeten, ineens konden zij het zelf, wat onzeker zwiebelend, maar toch, ik was apetrots.
Als ik na een lange werkdag het tuinpad opliep stonden daar die kleine fietsjes, een rooie en een blauwe, dat voelde echt als……..thuiskomen.
Nu zijn het volwassen kerels met hun eigen kinderen, ze wonen in het buitenland, weinig tijd, tis geweest, die fietsjes in de voortuin”.
“Neen, Jannie heeft niet veel plezier gehad van mijn pensionering, drie jaar maar, toen is ze overleden, 20 jaar nu, ik mis haar enorm.
Ik ben uitgenodigd voor de buurtbarbecue, ze noemen me die oude man aan het eind van de straat, hooggeëerd publiek, zo nu en dan”.
“Doe nog maar een glas Mink, lekker die chardonnay, een goede keus”.
“Best Kees maar daarna rij ik je ff vlug naar huis want de avondploeg komt zo drinken”.
Sinds hij slechter liep haalden en brachten we Kees van en naar huis, de heggen in de buurt gingen te zeer achteruit door het steun zoeken tijdens zijn laatste individuele wandeltochten naar de buurtkroeg.
Arm in arm liep ik de frêle Kees naar het schaarse lichtschijnsel van de jaren dertig lamp boven zijn voordeur welke hij langzaam opende.
Hij toetste de alarmcode in en wenste me nog een fijne avond, ik bleef even staan mijmeren tot hij in het geribbelde matglas van de deur vervaagde, ik denk dat ik ook bleef staan uit een soort van bescherming.
Het was het laatste dat ik van hem zag, het huis werd verkocht, er wonen nu van die hippe mensen waarvan ‘hij’ wellicht weer één van dé mannen van de straat is.
Laatst reed ik er langs………… er stonden kinderfietsjes op het tuinpad.
Tekstverantwoording: Mink Out.