Keesje. Minks wekelijkse column 26-10-2016.
Keesje. Minks wekelijkse column 26-10-2016.
Met brute kracht een dwangbuis forceren en de vrijheid hervinden doet denken aan de ‘must see’ film “One flew over the cuckoo’s nest” uit ’76 ja, ja, DE VORIGE EEUW!!!!
Maar neen, boven genoemde scenes waren wapenfeiten van Keesje.
Een stuk van het kapot getrokken insnoerkoord droeg hij met trots, als een trofee, rond zijn pols.
Keesje mocht met regelmaat het café niet betreden omdat hij te ver heen was en bezoekers de stuipen op het lijf joeg.
Hij passeerde rond middernacht het café en kreeg twee blikjes hondenvoer mee voor de magere vierpoot die niet van zijn zijde week.
“Niet zelf opeten hé Kees”, een flesje malt voor hem en een echte voor de mij.
Zittend op het muurtje voor de winkel dronken we het koele goudgele vocht in een kort doch intens warm moment van saamhorigheid.
“Zo meteen een stukje gitaar spelen in het parkje verderop, ga ik lekker met mijn rug tegen een dikke boom zitten.
Ik noem hem Grote Eik, een beetje een indianennaam, die geest zit er in, dat soort dingen voel ik, gek hé”.
Als hij zijn maltje op heeft, geeft hij de plank die al weken aan de overkant tegen het muurtje staat weg te kwijnen een kusje.
Deze heeft het koud en is eenzaam, iets wat Keesje als ervaringsdeskundige maar al te goed doorheeft.
Na het kussen zie ik hem met zijn gitaar op de rug en de zwiebelstaartende keffer in zijn kielzog richting het park lopen.
Het duister zuigt hem langzaam maar zeker naar binnen.
Het was de laatste keer dat ik Keesje sprak, twee dagen later gaf hij de vredespijp aan Maarten na een overdosis medicijnen.
‘Oude Eik’ wierp de fontein door het venster, Keesje was vrij.
Om de laatste zin door te hebben kijk je de film of tik deze regel: one flew over the cuckoo's nest ending scene , in op YouTube. Iedere overeenkomst met echte mensen berust op toeval.
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl