Jong van hart.                  Minks wekelijkse column 9-8-2023

Jong van hart.                  Minks wekelijkse column 9-8-2023

Nou, het was weer zover. Het heerlijk avondje was gekomen.

Het heerlijk stapavondje welteverstaan. Vanwege mijn vakantie kon het. Een oproep in het WhatsApp stapgroepje was voldoende

voor een magere opkomst van drie man inclusief deze schrijvert.

Tis geen spektakel, we drinken een glas en hebben een fijne woordenwisseling.

FF bijpraten, niet iedereen ziet elkaar nog wekelijks dus is dit de kans om de verslapte banden, tot ieders genoegen, weer eens flink aan te halen.

De pilsen glijden in een rap tempo weg en voordat je het door hebt komt uitgerekend Hazes sr. aankondigen dat het de hoogste tijd is, de Farizeeër.

Dan staan we plots buiten, roken wat en overwegen de volgende stap. Veel is er na twee uur in de nacht niet meer open, maar iemand weet nog wel wat.

Entree vijf euro in contanten, de garderobe en het toilet inbegrepen, wat met mijn hoge frequentie van urineren niet eens zo’n hele slechte deal is.

We waren iig binnen, een biertje uit een plastic glas vonden we ook nog best.

Lekkere muziek en een podium vol met dringende, dansende mensen. Zien en gezien worden was hier het devies. Aan de bar bij de ingang moest eenieder die wilde roken ons passeren. “Gimmie, gimmie, gimmie a man after midnight” van de ABBA’s schalde ritmisch uit de speakers. Een paar, aan de te schaarse en te strakke kleding te oordelen, prooi zoekende dames passeerde.

Zij keken naar ons en wij naar hen, “ja muziek van vroeger uit jullie tijd hé” sprak het kippie de voorste. De ballon met het prachtig visioen, toen ze heupwiegend aan kwamen lopen, klapte in 1 keer verwoestend aan flarden.

Door een haag van jongelui liep ik naar de toilet, ze waaierden uiteen en lieten me bijna eerbiedig door. Ik voelde me een soort van alien die zojuist uit zijn vliegende schotel gestapt was. Anderzijds had ik ook wel een gevoel van waardering voor het respect dat mij hier ten deel viel.

Nog even naar buiten om tussen de dranghekken ff een sjekkie te paffen.

Het was druk, maar in het midden was een hele lege plek waar ik in het gedrang naartoe worstelde. Ik wilde de laatste stap maken toen iemand mijn schouder pakte en me, onder de titel meneer, wees op de diepe plas voor me.

Ja, wat doe je dan in zo’n ‘jongerentent’ zult u zich wellicht afvragen.

Nou er is gewoon niet veel voor hen die een dikke tand des tijds ouder zijn.

Je moet eigenlijk een beetje maling hebben aan die alienbehandeling en jong van hart zijn, dan gaat het wel, zo’n nachtje doorstappen.

Tekst: Mink Out.                          Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl

1823 The Power of Music. Thomas Sword Good (1789–1872).