Het blijft wel een dier? Minks wekelijkse column 30-1-2019
Het blijft wel een dier? Minks wekelijkse column 30-1-2019
Een kattenspoor door een laagpolig sneeuwtapijt slingert richting tuinpoort. Het moet van Toon, mijn kwajongenskat zijn, die twee meisjes, Truus en Trees wagen zich niet in hondenweer. Neen Toon, onze gespierde, slungelkat met veel bravoure, houdt van avontuur, een plat Haags miauwende straatvechter en jager in één.
Propte, in de ochtend, een grote dooie zeemeeuw door het kattenluik om hem daarna, als cadeau, naast mijn bed te leggen. Krakend geluid deed me razendsnel snappen dat ik met het verkeerde been uit bed was gestapt, terwijl Toon, ondanks de met liefde geschonken prooi, mijn verwensingen aan zijn adres totaal niet snapte.
Ik ben geen mens van huisdier verering, het blijft natuurlijk een dier.Als je meer van de dieren gaat houden dan van de mensen is er toch ergens iets serieus mis gegaan. Ik weet wel dat niet iedereen deze mening deelt, en dat mag, maar die van mij telt ook gewoon mee, toch?
Amivedi: Oude Boomgaardstraat, rood witte kater, ongechipt, alles klopt, de straat is vlak achter die van mij. Snel er naar toe, hoop zo dat hij het is. Voor vertrek neem ik de boodschap nog eens door en lees bovenaan: overleden, hoop ineens heel erg dat hij het niet is.
Een plastic mandje en een handdoek, hij lag er eigenlijk nog best bij. “Ja dat is mijn Toontje” sprak ik opgelucht en teleurgesteld tegelijk.Uit piëteit trok het vrijwillig kattenmeisje zich stillekes terug.
Thuis, voordat hij zijn laatste spoor door de sneeuw trok had ik hem nog als een baby in mijn armen genomen en geknuffeld. Vond hij altijd zalig, hij spinde en klauwde met zijn lange poten zacht in mijn vlees ik tilde hem dan naar mijn mond en gaf een kus op zijn warm buikie. Nu, een afscheidskus op zijn diepvriesbuik, beetje raar, klaar.
In de tuin is de sneeuw gesmolten en heeft zijn laatste spoor gewist.Stoere jongensreuring uit huis verdwenen, het luik klapt niet meer fel. Einde van een brutale Haagse straatkat, einde van iets moois.
Liever geen condoleance, uiteindelijk blijft het toch een dier, doe maar een duimpje daar word ik veel vrolijker van.
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl