Gezellig avondje. Minks wekelijkse column 25-10-2023
Gezellig avondje. Minks wekelijkse column 25-10-2023
De stamgasten van café Het Afdak waren politiemensen en journalisten die hier in de Haagse binnenstad werkten.
Vrijdagavond was de vaste kaartavond. Hun kokette vrouwen spraken over mode, make-up en de nieuwe 12 kanaals kleuren TV.
Om lastige klanten te weren had kroegbaas Pim Snoep een knopje waarmee hij de deur kon openen. Ongure types kwamen er niet in, een goed systeem.
Tot op deze avond. De deur zat blijkbaar niet zo goed in het slot als gedacht.
Een grote man, wiens voorkomen overduidelijk niet voldeed aan de eisen om een druk op de knop aan te wagen, was plots binnen. “Bier”, brulde hij en liet zich lomp en opvallend dicht bij de kokette Katinka’s, op een barkruk vallen.
“We gaan over een half uur dicht”, sprak Pim koel, terwijl hij vol bravoure een biertje voor de verstekeling neerzette.
De vreemdeling was duidelijk op vrijersvoeten en sprak de dames aan.
Zijn taalgebruik was grof en ‘meneer’ werd regelmatig handtastelijk.
Vooralsnog konden de vrouwen zich afdoende weren, maar dit moest mis gaan.
De spanning was te snijden. De kaarters hielden hun vrouwen en de bully in de gaten, terwijl Pim met sussende grimassen de vrede probeerde te bewaren.
“Ff zeiken” sprak Don Juan terwijl hij langs de kaarttafel naar de wc zwalkte.
Hij liet de deur wijd open staan. Joop, een van de kaarters zat het dichts bij. Tussen het gekletter door keek deze om en gaf de deur een sluitende zwiep.
“Hij heeft nog een kleintje ook” sprak Joop luid met zijn opvallende piepstem.
“Wie zei dat?” schreeuwde manneke Pis toen hij furieus het toilet uitkwam.
Het bleef stil, totdat hij een van de dienders hardhandig beetpakte.
Genoeg was genoeg, binnen vijf tellen was de reus gevloerd en lag hij onder de politiemacht. Hij kon geen kant op. Joop hing boven zijn gezicht en draaide de reuzenneus venijnig tussen duim en wijsvinger heen en weer. Bij elke draai herhaalde hij piepstemmerig irritant: “En wie was hier nou zo vervelend?”.
Onder dekking van het duister hebben ze hem, niet zachtzinnig, met zijn hoofd tegen de lantarenpaal voor de deur aangelegd. Hij sliep als een roosje.
Een belletje naar het bureau was genoeg om het vuilnis op te laten halen.
Een paar dagen later kreeg Pim Snoep bezoek van de Manneke Pis familie.
Voor geleden schade moest er een soort van vergoeding betaald worden.
Het was een beruchte Haagse familie die je niet als vijand nodig had.
Pim heeft ze een vuurtoren (250 gulden) gegeven en daarmee was de kous af.
Tekst: Mink Out. Binnenkort wellicht de nieuwe bundel: www.conckshop.nl
1857 Arguing card players in a tavern. Herman Frederik Carel ten Kate 1822 – The Hague – 1891