CAFÉ DE CONCKELAER IS tot en met vrijdag 23 augustus gesloten

Geslachtsoperatie. Minks wekelijkse column 26-1-2016

Geslachtsoperatie. Minks wekelijkse column 26-1-2016

 

Angst voor pesterijen deed mij aarzelen dit onderwerp voor een column te gebruiken maar een té snelle belofte op de snijtafel van de chirurg doet me voor de tweede keer met de billen bloot gaan.

Maanden nadruppelen heeft de emmer doen overlopen, er moet wat gebeuren.

In overleg met (de vrouwelijke) uroloog wordt besloten tot een heuse, jawel, geslachtsoperatie. Er zal lustig op los gesneden worden teneinde mij terug te brengen tot het vrolijk rondhuppelend mens van voorheen, maar dan anders.

Een soort van plankenkoorts die zich de avond voor de operatie aan mij opdrong komt in de badhokjesachtige kleedruimte tot een semipaniekerig hoogtepunt. Schaamstreek bedekkende kleding uit, een geel jasje aan en slofjes over de sokken.

Wachten totdat ik de O.K. in kan lijkt een eeuw te duren: zo voelt een schaap, op weg naar de slachtbank, zich dus.

De deur gaat open en plotsklaps sta ik in mijn blote kont tussen drie alleraardigste, begripvolle O.K. verpleegsters.

De dokter maakt na preparatie van de patiënt zijn opwachting. Ondanks dat ‘mijn’ verpleegsters, lang niet zo sexy gekleed zijn moet ik meteen aan die clip van The Earring denken: “When the lady smiles” (ff Youtuben dan maar).

In gedachte zie ik, net als in het filmpje, mijn geslachtsdeel na de ingreep, onder luid applaus met een sierlijk boogje door de lucht gaan, opgevangen door het hondje dat vervolgens smaakvol mijn lang gekoesterd aanhangsel verorbert, mij in vertwijfeling achterlatend over wie ik nu werkelijk ben.

 

Het ‘feest’ begint met een injectie in het ding dat meestal aan een boom hangt of als bijnaam wordt gebruikt voor een klunzig persoon. Hier zit hij, aan de felle pijn te oordelen, ‘onlosmakelijk’ aan mij vast.

Verdere details zal ik u besparen maar ondanks de koelbloedige vaardigheid van de dokter blijft het toch een gevoelig akkefietje.

Al keuvelend gaan we verder totdat het knellend stuk(je) voorhuid tot het verleden behoort en ik met mijn, in verband gehulde, Kloris nog even snel voor een cappuccino met fameus saucijzenbroodje ga.

Omgeven door lokkende parfum loopt een strak geklede, ‘bespring-mij’ vrouw met wiegende borsten voorbij. Een pijnlijk aanzwellend kloppen steekt de kop op. Snel verleg ik mijn focus op twee corpulente, gesluierde berber-oma’s, dat helpt.

Ik ben gewaarschuwd, een tijdje geen mannelijke illusies, sla wel even een paar beurten over.

 

Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl

Website by Splendit 2024

Kinderdisco