CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Gekreukte nachtvlinder (verb). Minks wekelijkse column 25-5-’20

Gekreukte nachtvlinder (verb). Minks wekelijkse column 25-5-20

 

Het miezert, kinderhoofdjes glanzen bij het licht van de oude lantaarn in deze Haagse steeg.

Hier liepen ooit mensen die ik slechts ken van verhalen, foto’s en schilderijen.

t’ Heeft wel iets, alsof je zo van Gogh of Couperus tegen het lijf kan lopen. Een ouderwetse steeg die al eeuwen door het centrum slingert.

Het geluid van mijn voetstappen galmt tegen de muren op, achter me, een tweede voetstappenserie, doet me denken aan Jack the Ripper.

De scene is er klaar voor, een beeld flitst door me heen, ik onder een laken, in zo’n koelcel met een kaartje om mijn teen geknoopt.

De tweede stapserie stopt, drie kloppen op de deur, “kom maar binnen” hoor ik gedempt. Ik draai me om en zie nog net een doorleefde mannentronie de steeg afspieden om daarna de deur weer te sluiten.

Het leek me een goed alternatief, zo’n illegale kroeg. Thuis wachtte niemand en ik had zin in rook en bier.

Drie kloppen later zat ik binnen, de barman deed zijn werk zittend vanaf een kruk. Hij zette een fles bier voor me neer: “geen tap vandaag!”, wist ik dat ook meteen.

Het was niet veel soeps maar na paar klokken van het koude pijpie bier en een forse trek van mijn shaggie, voelde ik me helemaal thuis.

 

Op de meest prominente barplek stond zij, haar tongval gaf aan dat ze al uren geleden het land der nuchteren had verlaten.

Als de rood beglaasde zonnebril haar niet uit de toon deed vallen dan zorgden het té strakke truitje en de té witte zonneklep daar wel voor.

Oude vrouw tussen jonge nachtmensen, hunkerend naar de jeugdigheid die haar overduidelijk en zonder medelijden vaarwel had gezegd .

Ze lachen je uit, zoals jij dat deed in de tijd dat legers aanbidders je stuurloos kwaken nog wel serieus namen uit begeerte naar je ‘verblindende’ schoonheid.

In een poging met een nuffig, opgeheven hoofd de dronkenschap te verdoezelen wankel je quasi stabiel richting de uitgang.

Bij het jouw nakijken vervliegt zelfs het laatste stukje jeugd doordat de té strakke legging, het omspannen moe, naadloos is uitgescheurd.

 

 

Tekstverantwoording: Mink Out.                

1876 The Absinthe Drinker. Edgar Degas.

Website by Splendit 2021