Geen kattenpis. Minks wekelijkse column 29-11-2023
Geen kattenpis. Minks wekelijkse column 29-11-2023
Zelden zit ik op mijn bank, ja die van dat stel, tv te kijken.
Meestal zit ik vanachter mijn bureau, op drie schermen tegelijk dingen te doen. YouTube en de boekhouding bijvoorbeeld.
Maar goed, deze keer nestelde ik me, met een flink bord eten, op de bank om via het journaal de vreselijke ellende in Gaza te observeren.
De plaid zat wat rommelig, dus trok ik die strak door hem tussen de kussens in te frommelen. Voelde ik nou nattigheid tussen die kussens?
Gvd (afkorting voor Godverdomme en gadverdamme, kies maar wat bij u past). Ff ruiken en ja hoor, kattenpis en niet zo weinig ook, het dreef er van. Langzamerhand voelde ik nog meer nattigheid. Maar dan de nattigheid uit de u wellicht bekende categorie mentale achterdocht. Zo van “het zal toch niet”.
Daar ging mijn etentje. Tegen de katten (Tijgah en Pantah) mocht ik van de asielmoeders niet straffend optreden, dus hield ik me zo goed als mogelijk in, maar als blikken konden doden had me dat een hoop kattengrit en voer bespaard. Ze vermanend toespreken was echt het maximale wat ik kon doen.
Oorzaak? Ik denk de spanning tussen de twee, ze vochten elkaar de laatste weken de tent uit. Na een dertienjarige oorlog tussen mijn vorige katten had ik het asiel uitdrukkelijk om vriendschapskatten gevraagd. Dus ik kreeg Pantah en Tijgah, ze zweerden dat deze twee aan elkaar verknocht waren.
Mijn privé-dierenarts wist, na een ‘zeer laat op de avond telefoontje’ raad.
Twee kattenbakken omdat er strijd was, wellicht durfde de zwakste niet meer op de bak en zocht hij zijn opluchtende heil in de plooien van mijn pas opnieuw bekleedde en zwaar gekoesterde bankstel.
Een elektronische verstuiver met kattennestgeur kon ook nog wel eens helpen.
Door die vertrouwde moedergeur zouden ze weer poeslief met elkaar omgaan.
Kamerdeur dicht, maar ’s morgens wéér een flinke plas, nu op de keukenvloer.
Ik wilde er alles aan doen, maar als dit niet ophield zouden onze paden toch echt scheiden. Ik ging niet in een kattenpishuis wonen. Zo ver reikte mijn dierenliefde nu ook weer niet. Al dweilend controleerde ik het kattenluik.
Hij klemde, ging niet meer naar buiten open, gewoon kapot. Lamlul.
Voortaan misschien eerst ff checken bij onraad. Niet eerder meegemaakt.
Bestelling: 2 x kattenbak met hoge rand, elektroniche nestgeursproeier met navullingen, nieuw kattenluik. Dik 150 euro, eindelijk geen kattenpis.
Tekst: Mink Out. Nieuwe bundel komt volgend jaar.
Twee katten, blauw en geel. Franz Marc (1880 – 1916).