Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022
Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022
t ’Was zo’n zonnige, te warme wintermiddag, leek wel lente. Door het verpeste milieu natuurlijk, mij kwam het best uit.
Ik woon op zo’n pleintje met bankjes langs het plantsoen.
Net van mijn werk. Ik pakte een biertje en genoot, met gesloten ogen, van de koesterende zonnestralen op mijn gezicht.
Aan de overkant van ons woonerf kwam een buurman naar buiten, ook met een biertje in zijn hand. Hij groette en kwam naast me zitten.
Tot nu waren we van die “goede morgen/middag” buren, meer niet.
Nou heeft hij een erg mooie vrouw, dus wellicht kwam er een ingang.
Ons gesprek ging over koetjes, kalfjes en het premature mooie weer.
We keken wat voor ons uit en het was goed, moesten we vaker doen!!
“We hoorden over uw ongeval en hebben elke dag voor u gebeden”. “Das erg aardig van u, heeft wellicht geholpen, dank hiervoor”.
In dezelfde teneur als bij de koetje en kalfjes vroeg hij: “Bidt u wel eens?” “Wat?” “Nou bidden tot onze Herder, doet u dat wel eens?”
O jee: “Neen daar ben ik niet zo van, ik gedraag me toch wel sociaal”.
Hier nam hij geen genoegen mee: “Zal ik u anders leren bidden?”
“Nou nee hoor spaart u zich de moeite, ik ben niet meer te redden”.
Hij nam het heft in handen en sprak op een meer dominantere toon: “Ik zal het eens voordoen”. “Voordoen, hoe bedoelt u voordoen?”
“Nou gewoon nu”. De daad bij het woord (Gods) voegend stond hij op. “Je gaat hier toch niet midden op straat staan bidden buurman?”
“In het aangezicht van onze Herder hoeven we ons niet schamen”.
En toen, als geschenk uit de heldere hemel, begon het pijpenstelen te regenen. “Ik ben binnen buur”, riep ik hem tijdens het wegrennen toe. Een scheurende bliksem met een daverende klap volgde.
Een penetrante brandlucht drong zich op aan mijn neusgaten.
Enkel het monotoon geruis van hevige neerslag was nog hoorbaar.
Buur was blijkbaar ook als de gesmeerde bliksem verdwenen, ………😉.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
