CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Deja vu.                                Minks wekelijkse column 30-12-2020

Deja vu.                                Minks wekelijkse column 30-12-2020

 

Eenmaal per week op zaterdag ging ze met haar trompetkoffer naar het jeugdorkest, ze kwam er graag en speelde best goed.

Er hing dat onderling enthousiasme van zo’n EO jongerendag, alleen hier was niet God maar de muziek het gezamenlijk doel.

Regelmatig een uitvoering, soms in het buitenland, verleden jaar China. Dan liep ze daar dan, de frêle tiener in zo’n kolossale zaal met die lampen en mensen, mudjevol. Nerveus met het gevoel van een popster. Ze was het enige meisje tussen 5 boomgrote tienertrompetters.

Ze werd op handen gedragen, was één van hen maar ook weer niet.

’t Was toch een meisje, het gesprek stokte vaak net als zij plaatsnam.   

 

De laatste tijd had ze een soort van onrust. In de korte pauzes tussen hun blaaspartijen door staarde ze glazig richting de strijkers.

Ze was gebiologeerd door de celliste in de wijde zwartfluwelen jurk.  De chemie tussen de vrouw en haar cello was een boeiend spektakel.

Met gesloten ogen bespeelde deze het snaarinstrument dat zich met het vertrouwen van een kind af en toe rustend tegen de schouder staand tussen haar dijen had genesteld.

Het ene moment intens en teder als een moeder met haar zuigeling, het andere moment woest en onstuimig als een ware furie.

 

Tijdens de delicate stukken legde ze zo nu en dan haar oor tegen zijn hals om het raffinement der tonen diep tot zich door te laten dringen.

t’ Had veel weg van een tango, geliefden die elkaar vonden in een wisselwerking van woeste passie en delicate precisie, erotisch bijna.  

Dit instrument bood veel meer ruimte voor expressie dan de starre trompet, die zich in veel mindere mate leende voor zachte tederheid.

Het verlangen naar de cello werd steeds heftiger en om niet te eindigen als droeftoeter moest ze toch een beslissing nemen. 

 

Regelmatig kwam ze in situaties die ze al eerder gedroomd had.

Ja, ja, een deja vu. Raar en soms ook wel erg verontrustend.

Je besefte het pas wanneer het daadwerkelijk gebeurde.

Zou ze het bespelen van de cello al onbewust gedroomd hebben?

De deja vu van het kopen der wijde zwartfluwelen jurk was onlangs al wel voorbijgekomen ;-).    

 

Tekst: Mink Out.                 Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl

1908 The Cellist. Joseph DeCamp (1858–1923).

Website by Splendit 2021