De weg kwijt. Minks wekelijkse column 2-12-2020
De weg kwijt. Minks wekelijkse column 2-12-2020
Zolang ‘Cor’ onder ons is heb ik geen woord van protest laten horen. Heb me gedwee neergelegd bij de sluiting van mijn café, nu zelfs voor een, nog langere, tweede keer omdat het moet.
Niet klagen maar dragen, dacht ik. Maar nu hele cohorten als ware termietenplagen winkelcentra kaalvreten op Black Friday, voel ik me opstandig en raak zelfs ík de logica en goede wil kwijt.
Ik dacht dat we alleen SAMEN corona onder controle zouden krijgen, Hoop dat de egotrippers nu alles in huis hebben voor fijne feestdagen. Wij kijken wel of we het redden nu we door hen wellicht nóg langer dicht moeten blijven, maakt dat nou uit, als jij het maar goed hebt.
Het ‘gesloten’ bordje op de cafédeur is naar buiten gedraaid, dingen voor de afhaal regelen, kunnen we de rekeningen een beetje betalen.
Op het terras schuifelt een oude dame doelloos rond.
Open de deur en vraag wat er is. De paniek in haar ogen smeekt om hulp. “Ben verdwaald. Auto staat hier op de hoek. Moet mijn dochter bellen, die komt me wel halen”.
“Tis donker en koud, kom binnen en neem eerst een bakkie koffie.
“Wees maar niet bang dat ik het doe om aan je te verdienen” grap ik.
Met de caféleesbril vindt ze haar dochters nummer, ze is onderweg.
“Goh, verdwaald, waar woont u dan, als ik zo brutaal mag zijn?”
“Ja uhhhhh, daar vraagt u wat, ik kom er zo wel op, ergens bij de zee”.
Wil meer vragen maar breng haar liever niet nog eens in verlegenheid.
“Ik ben wat vergeetachtig de laatste tijd, moet die wagen eigenlijk laten staan, het lukt gewoon echt niet meer.
Het gebeurt steeds vaker dat ik dingen vergeet. Gelukkig is mijn man nog kraakhelder, anders zou het helemaal een ramp zijn.
Ja, 73 en dan krijg je dit soort dingen”. “Nou dat zou je niet zeggen, u ziet er nog goed uit” zeg ik quasi opgeruimd, vol van medelijden denk ik: wat een ellende voor zo’n mensje.
Een spontane dochter komt, ze gaan. Tis weer goed afgelopen, voor nu.
Ik hoop maar zo dat die kraakheldere man ‘s avonds in bed, haar koesterend in zijn armen neemt en toefluistert: “komt goed meisje”.
Dan is ze nog even thuis en niet helemaal weg en kwijt.
Tekst: Mink Out. Nu de bundel (2e druk): www.conckshop.nl