De bewonersbijeenkomst. Minks wekelijkse column 15-9-2015
De bewonersbijeenkomst. Minks wekelijkse column 15-9-2015
De koffieketel staat oprispend vol te zijn. Ambtenaren van de gemeente ‘Haviksoog aan de snavel’ hebben borden neergezet met daar op plattegronden over de herinrichting van het verpauperde hertenkamp. De geluidsinstallatie en beamer staan op scherp om de burgers op deze voorlichtingsavond klip en klaar uit te leggen wat de plannen zijn. En uiteraard is er ook ruimte voor inspraak door de burgerij, indien mogelijk.
“Ze zullen toch wel komen” grapt de zaalverhuurder, “Nou ja, het is pas vijf voor zeven dus we hebben nog even” zegt één der gemeenten ambtenaren kalm en onverschrokken. Langzaam loopt het zaaltje redelijk vol, de koffieketel lijkt net zo opgelucht als de zaalverhuurder die de kopjes als vliegende schoteltjes over de hoofden ziet gaan.
Dan bijt de gemeente-projectleider het spits af en legt vriendelijk uit wat de bedoeling is, gevolgd door wat opgetrommelde experts die ook een duit in het zakje doen met enkele woorden van ernstig belang.
De burgerbevolking mag spreken, onheilspellend veel vingers gaan de lucht in, er dreigt een lange avond.
De Huisvrouw, omringt door de geur van appeltaart en perencompote, mag als eerste: “Waarom geen fruitbomen in plaats van de door jullie voorgestelde iepen?” De groenteboer: “Fruitbomen, neen dat gaat alleen maar liggen rotten en wat denk je van de wespen”. De Milieu activiste: “Als u het geplande parkeerterrein realiseert, komt de paddentrek in problemen, had u daar al aan gedacht?” -Overigens, een pad is daar waar gelopen wordt, oud Chinees spreekwoord, wellicht van toepassing op dit verhaal-. “A pergola for some shadow in summer” sprak de bleke Engelse expat met het besproette gezicht.
“Er moet natuurlijk wel meer speelmeubilair komen” sprak de zwangere moeder. “Ik denk aan vleermuiskasten, dat zijn erg nuttige beestjes” opperde een man met opvallend lange hoektanden. “Genoeg lantaarns om in het donker tegen te kunnen leunen” sprak de opgedirkte vrouw wiens borsten, in haar gedecolleteerde etalage, als drilpuddingen heen en weer lilden.
De schrijfambtenaar pende tot ‘krampes’ voort en mijmerde met weemoed over het besluit af te zien van zijn VUT regeling destijds.
De moraal van dit verhaal lijkt me duidelijk, de zaalverhuurder ging in ieder geval tevreden naar huis.
Overeenkomsten zijn toeval.
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl