Dakterras. Minks wekelijkse column 19-8-2020
Dakterras. Minks wekelijkse column 19-8-2020
Al 26 jaar zie ik haar dagelijks, ondanks het vergaan der tijd heeft ze aan schoonheid nauwelijks ingeboet en is mijn steeds weer opvlammende begeerte geenszins geblust.
Mijn ziekelijk verlangen naar haar kan niet onopgevallen zijn gebleven.
Elk moment dat zich er voor leende hing ik bij haar rond, ze gaf geen krimp, gedroeg zich hooghartig en deed of ik lucht was.
Wanneer ze badend in zonnestralen, zinnelijk, haar onontkoombare aantrekkingskracht op mij losliet, greep de wellust mij naar de keel hetgeen mij amechtig naar deed lucht happen, ik moest haar bezitten.
Pogingen van toenadering bij haar chaperon liepen uit op niets.
Teleurstellingen werden mijn deel, de onaantastbaarheid bleef.
Soms liet ze zich wél -stiekem- bepotelen: een onbewaakte KonDag, rond de kerst, of op zo’n vroege zomermorgen, wanneer meeuwen schreeuwen tijdens hun ontbijt tussen opengereten vuilniszakken en een enkele eend onwetend de ochtend wakker snatert.
Toen die keer dat ik met afhangende benen bungelend boven het dampig water mijn zonden overdacht of ze beging met een in vuur en vlam staande verovering.
En nu mag ik er dan eindelijk, met permissie, op. Het pijnlijk wachten wordt beloond, vooralsnog is het slechts een korte corona romance maar we gaan, wanneer gegund, voor het samen oud worden.
Het had wat voeten in de aarde maar de vergunning is rond, na 26 jaar mogen we het dak op, van de waterkering bij de Geestbrug aan de overkant van mijn Café welteverstaan.
Het hek en de traptreden zijn (zonder boren) geplaatst, terras en parasols staan paraat, een heuse toegangspoort is ook een feit (nou ja, het vergt nog wat extra tijd (meetfoutje:-).
Deze schier onbereikbare liefde is uiteindelijk dan toch gezwicht.
De avond voor het officieus opengaan zat ik, na het ophangen der lampjes, van het prachtig nachtelijk uitzicht te genieten, plots schoot ik vol, er liep een traan lang mijn wang, of twee, ze was de mijne.
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
1899 Schubert am Klavier. Gustav Klimt.