Dagje Adam. 18-1-2023

Dagje Adam.                      

De dag waar ik al weken naar uitkeek was eindelijk aangebroken. Het zou koud worden. Mijn Russische muts en handschoenen moeten de dag draaglijk maken. Solide wandelschoenen vervingen deze dag de witte salonsneakers die niet erg waterdicht lijken. Er was regen voorspeld dus haakte, een paraplu met zijn kromme handvat, over mijn pols. Het voelde als een ouderwets heertje dat uit wandelen ging. Een dagje Amsterdam met als doel het eerste klassieke concert in mijn leven.

Gewoon een hele dag echt vrij zonder allerlei dingen. Het voelde heerlijk. Lopen van mijn huis naar Den Haag CS. Ik had gekozen voor het openbaar vervoer en dat was met mijn semi-autistische inslag best wel spannend. De laatste keer dat ik dit deed leek een eeuw gelee met zo’n boemeltreintje. Kaartjesautomaat, geen loketjuffrouw met een draaitableau met zo’n pookje? Vul de bestemming in en met je pinpas is daar een geldig plaatsbewijs. De ‘ouderwetse’ conducteursfluit klinkt. De trein rijdt traag het station uit. Weilanden schuiven voorbij. De reiger loert langs de sloot op een prooi. Stationnetjes uit vervlogen tijden verdwijnen veel te snel uit het zicht. Een zoenend stel op een verlaten perron laten zich het afscheid zoet smaken. Een enkele koe slobbert water uit de oude badkuip van de dikke boerin. Bravourende schooljongens rennen, groter dan dat ze zijn, te vaak voorbij. Bij de spoorwegovergang wacht het gewone volk, hangend over hun stuur, gelaten op ons gezelschap dat er met een sneltreinvaart door moet.

Adam CS. Mensen haasten zich op weg. De zwerver eet kalm uit de afvalbak. Met lijn 2 en mijn pinpas kom ik bij het Concertgebouw en aanschouw met open ogen oren en mond een waar wonder. Het was fenomenaal prachtig, echt. Na dit moois pin ik me in lijn 2 weer op de terugweg, wat een openbare luxe. Voor het station draai ik me nog even om en aanschouw deze mooie oude stad. Vedders vioolbouwershuisje schurkt verliefd tegen het Victoriahotel aan. Zij drukt hem tegen haar warme boezem. Een geslaagd, gedwongen huwelijk. Ik schiet vol, pleng een traan en pin me naar een nachtelijk Den Haag CS.

Als een heertje wandel ik door kil ‘s-Gravenhage terug naar mijn “domicilie”. Pantah en Tijgah verwelkomen me met kopjes tegen het raam, wat een dag. Ik doe dit soort dingen niet zo snel. Zal het vaker doen, zo’n dagje Adam.

   Tekst: Mink Out.                          Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl