Bierstube. Minks wekelijkse column 10-1-2024
Wanneer ik de bierstube binnenkom speelt de hoempapaband Rosamunde. Band is te veel eer, ‘t zijn maar 4 lederhosegasten, maar een sfeertje bouwen kan je aan deze mannen wel overlaten.
Raar idee dat op zo’n gezellige plek ooit een wereldoorlog begon.
Van muur tot muur lange tafels en banken met literpullen bier en vet eten.
Voor mij, met m’n bezettingsangst (mmm in Duitsland wellicht een wat beladen betiteling) is het hier makkelijk, je móét gewoon bij de anderen aanschuiven.
Dus dat zeurstemmetje: ‘zal ik wel bij hen of niet’ houdt eindelijk zijn snater.
Recht tegenover me zit een soort van lone wolf type. Introvert als een sneeuwpop in de nacht wanneer zijn scheppertjes verplicht op één oor liggen.
Hij kijkt me geen moment aan, maar denkelijk heeft hij mij al van top tot teen geanalyseerd om haarscherp te concluderen of hij kan blijven zitten of niet.
Naast en schuin tegenover me zitten drie Nederlandse koorballen die hun bal zijn zwaar ontkennen wanneer ik hen er, in plat Haags, terloops op wijs.
Toen ik later op FB keek stonden ze wel in rokkostuum hun ballerigheid uitgebreid te bewijzen. OK, een oude foto, het viel uiteindelijk mee.
Na een aantal pullen van dat Munchener bier spreek je toch allemaal dezelfde dubbele-tong-taal, welke je nauwelijks verstaat, maar wel van elkaar begrijpt.
Dolfje-lone-wolfje bestelde schuchter een Bretzel en stopte zijn mobiel in mijn hand, of ik een foto wilde maken. Ik schrok me rot, ‘het’ bewoog.
Door het brilvormig deegwaar heenkijkend leek hij een mislukte komediant.
Zo’n tragikomische clown waarom iedereen behalve hijzelf zich rot lacht.
De kille glimlach, misschien voor het thuisfront bedoelt, was even snel weer weg als dat hij verschenen was, hij kroop weer snel terug in zijn schelp.
Van de schweinehackse, waarvan ik vermoedde dat ik hem toch niet op kreeg, bood ik hem een stuk aan, op mijn vork geprikt. Dacht dat hij hem er met zijn vingers af zou plukken. Nee hoor, hij pakte de vork en stopte hem, met homp en al, in zijn met acne bezaaide dun gelipte mond. Daar zat ik dan met een wellicht besmette vork. Nou wilde ik hem niet schofferen door een nieuwe vork te gaan halen, maar de laatste hap nam ik wel met veel langere tanden.
Daarna had ik toch niet zo heel veel trek meer. Vond het goed zo.
Hij verdween. Met de ex-ballen heb ik nog gezellig ff door gestuiterd.
Nou nog eentje dan, totaal 3 liter bier, heel gezellig hoor zo’n bierstube.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
S.d. The first zip. Olaf Simony Jensen 1864-1923