CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Bekeuring.                           Minks wekelijkse column 9-10-2019

Bekeuring.                           Minks wekelijkse column 9-10-2019

 

Als parttime burgerlijk ongehoorzame Hagenees omzeil ik het systeem nog wel eens, zo ook laatst onder de Haagse Toren.

Een crime om met de auto richting Koningstunnel te komen. Straten waar je wel mag maar niet kan rijden en straten waar het wel kan maar waar het weer niet mag.  

Het werd keuze 2, een half rondje om de kerk, gaat al jaren goed.

 

Met Den Ouden Neel’s gehandicaptenparkeerkaart op de ‘dash’ (dashboard, klinkt modern hé, van Lil Kleine; Krantenwijk;-) lijkt de valide invalidebus op nopend regulier vervoer, hoop ik dan altijd maar.

Als mijn sluiproute een op oorlogspad zijnde handhaver kruist, strijkt deze meestal zijn handhavingshand over het hart. Een joviale knipoog met opgestoken duim doet zelfs de overfanatieke BOA smelten.

 

Schijnbaar theepauze voor de heren, zie er niet 1. Nog even voor de Passage-ingang een bocht naar links over het Buitenhof en dan……….

Een diender, met in de luwte achter hem een legertje handhavers, doemt onheilspellend voor mij op, de kaart, mijn joviale knipoog en opgestoken duim truc helpen niet. Met strikte precisie word ik kordaat en vol plichtsbesef, bij een oranje pylon, op mijn plek gezet.

 

Een zachtaardige BOA wil me uitleggen van hoe of wat, een noodgreep is vereist: “Mijn 95 jarige, invalide moeder staat bij Dudok voor de deur te wachten met haar tasje op schoot, omrijden duurt uren, ik moet deze route nemen” lieg ik. “Het spijt me meneer, die bekeuring komen u en ik niet onderuit, er wordt op mij gelet”.

“Je kan toch net doen alsof je hem uitschrijft”, probeer ik nog.

Helaas, aan zijn houding te oordelen voelt hij zich schuldiger dan ik.

Weer begint hij over mijn verkeerde weg maar geeft op als ik het ‘mijn invalide moeder halen’ relaas weer aansnij.

 

Hij schrijft de bon snel uit en ik kan gaan. “Kost zoiets eigenlijk?” vraag ik hem kameraadschappelijk. “Ik hoorde zonet 120 á 130 euro”, mompelt hij met neergeslagen ogen.

Moeizaam onderdruk ik een ‘slik’ maar blijf sportief, met een smalend “bedankt” schud ik hem ten afscheid vriendelijk de hand.

Zichtbaar verbaast verdwijnt hij bij het wegrijden uit mijn spiegels.

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort: De bundel.

Ca. 1765 De Groenmarkt gezien naar het Westeinde (Den Haag). Paulus Constantijn la Fargue. Bron afbeelding: Haags Historisch museum.

Website by Splendit 2021