Annerie. Minks wekelijkse column 20-9-2017
Annerie. Minks wekelijkse column 20-9-2017
In de euforie van de prenatale weken hadden beiden ouders in spe de creatieve koppen bij elkaar gestoken om hun verwachte allesie een naam te geven waar ze levenslang van kon genieten.
Bij aanroep zou hun prinsesje mijlen voorsprong hebben op die gene met een naam welke niet uit zo’n bruisende fantasie was ontsproten.
En daar was ze dan………. “Annerie”, in de deuropening, een plastic tasje in haar hand geklemd, ik schatte haar rond de zestien, zeventien jaar.
Ze droeg zo’n spijkerbroek met die moderne scheuren op de knieën. Een zwaar wollen vest hing wat slonzig af langs haar lange lijf.
Geen wonder na zo’n hoosbui tijdens het fietsen naar dit tehuis.
Lang krullend haar omlijste haar jeugdig, fris gezicht.
Een vriendelijk, ingetogen glimlach onthulde een beugelbekkie.
“Hoi” zei ze op een gedempte toon die niet echt overeen kwam met het schreeuwend zwart waarmee deze tiener haar nagels had gelakt.
“Ahhh, daar is mijn nagelmeisje” sprak Den Ouden Neel terwijl haar hart een dartel sprongetje maakte als een kalfje in de wei.
Ietwat schuchter nam Annerie plaats voor het ‘aflakken’ der nagels.
Den Ouden Neel begon uitgebreid te monologen over haar verleden.
Met engelengeduld hoorde het verlegen meisje stilletjes toe.
Mijn moeders woordenstroom onderbrekend vroeg ik: “Waarom lak jij?” “Met mensen om gaan en ze helpen vind ik het leukste wat er is en het past mooi bij mijn studie maatschappelijke verzorging.
Het begon met mijn oom die het syndroom van Down heeft, ik kan goed met hem overweg en vind het altijd top hem te zien genieten”.
Naarmate we verder babbelen wint haar enthousiasme het van de verlegenheid en praat ze honderduit over haar toekomstplannen.
Ongeduldig doch zoetgevooisd vraagt Den Ouden Neel wanneer ze met de nagels gaat beginnen.
Flesjes komen uit de plastic tas en na wat aceton word met uiterste precisie, bijna devoot, een prachtig roze nagellak aangebracht.
Neeltje wentelt zich glanzend glunderend in de persoonlijke aandacht.
En Annerie………. Die beseft zich, volgens mij, nog niet half wat ze nu al betekent voor haar medemens. (Ze zoekt nog ‘nagelslachtoffers’☺).
Tekstverantwoording: Mink Out.