30 jaar een Café. Minks wekelijkse column 8-11-2023
“Ja we gaan het vieren” zegt Kell. “Waarom?” pareer ik. “Feestjes vieren is mijn beroep, ik heb er al zat dacht ik zo”.
“Neen, dit laten we niet voorbij gaan. 30 jaar is een mooi aantal”.
Ja tis zeker een aardig aantal. 30 kerstbomen, 30 oud en nieuws, 30 lentes, 30 zomers, 30 herfsten en 30 winters. Die eerste dag zit nog in mijn hoofd als was het gisteren. Voelde me als een kat in een vreemd pakhuis. Wist amper waar het bier stond, wat een hel.
Nu weet ik alles van dit pand. Ik herken ieder geluidje, hoe miniem dan ook.
Eigenlijk ben ik de verpersoonlijking van dit café of andersom. Mijn karakter zie je terug in dit pand. De lach, de traan, de straffe hand, de losse pols. Het petieterige, het groteske, de accuratie en de chaos. Je zou het niet zeggen, maar deze cafébaas lijkt toch ook wel verdomd veel op een echt mens.
Zit nu aan 2 miljoen pilsjes. Niet opgedronken, maar getapt. “Niet allemaal zelf”, sprak een hulpstuk laatst bijgoochemig. Ja, met die wijsneuzen ga ik ook al 30 jaar door de bocht. Nu anders dan toen, maar het lukt nog steeds.
Soms een crime, maar zonder hen zou de Conckelaer niet meer bestaan. Je hebt mensen nodig, alleen gaat het niet. Bij deze een dikke bedankt voor hen.
Moet er ook wel ff bij zeggen dat ik aan de meeste enorm veel plezier beleef.
Ook ff een pluim op de hoed van de mensen die kwamen voor het laven en snaaien. Ik noem ze expres mensen en niet gasten of klanten. Gasten laat je niet betalen, en klanten past niet zozeer bij de gezelligheid die ik nastreef.
En dan de buren, die bedank ik ook. De slechtsten zijn gelukkig allang weg en met die van nu kunnen we het goed vinden. Das een pak van mijn hart.
Ook voor de leveranciers en goedgezinde overheden: hartelijk dank.
Heb je wat met de Conckelaer, kom dan vrijdag 1 december vanaf ong. 21.00 uur langs en hef met ons het glas op de volgende dertig jaren. Graag Liever niet op een manier zo van: “Die heb ik lekker van die kroegbaas te pakken”, want op dat soort mensen zit en zat ik nooit te wachten”. Ik wil mensen om me heen die als vrienden zijn, met respect voor mij, de hulpstukken en elkaar.
Nog even dit: in april word ik 67, een ander gaat met pensioen, dat is ze van harte gegund, maar ik blijf. Gesteund door de AOW zilvervloot red ik me wel.
En ik wil toch wel heel erg graag die Heeswijk Petra en Raph inhalen;-).
Zoals Astrid zong: “Ik doe wat ik doe” en liefst nog maar eens 30 jaar.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
1883 La Brasserie. Jean Béraud.