CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.
Melancholie? Minks wekelijkse column 29-1-2014
Melancholie? Minks wekelijkse column 29-1-2014Het was een druilerige, waterkoude Januari-avond. Van dat soort weer om uit elkaar te gaan. Hij zou je komen halen, alle spullen stonden in de gang te wachten op ons laatste moment. Het ging niet meer, jou welvingen konden mij niet meer verleiden. Jou aanwezigheid; een geurende bloemenweide, waarin eindeloos dwalen voor mij het summum was, veranderde meer en meer in een aroma-loze zandvlakte. De roze liefdeswolk waarop we lange tijd in extase ronddartelde was verdampt en zou onze passiebloem nooit meer bevochtigen. Toen, ach, we kregen er geen genoeg van, het maakte niet uit waar, maar we deden “Het”, het liefst 24 uur per etmaal. Drijfnat, na die forse regenbui in de Ardennen, gingen we toch door. Zelfs die huilende sneeuwstorm in Schotland kon onze vurigheid niet doen afnemen. Eén vonk van mij, ontstak bij jou een razend vuur, zo hevig, dat het de dagelijkse besognes deed vergeten. “Samen” was iets waar we ons heel lang goed bij voelde, maar ja, liefde laat zich niet dwingen. Dat ik óók voor die ander koos, nam je me kwalijk, jammer, ik dacht dat je echt van me hield. Het is nooit meer goed gekomen, je zei dat het voelde als verraad, vergeven was onmogelijk. Delen in mijn ultiem geluk was uitgesloten. Terwijl ik met die ander in een lánd vol geurende bloemen liep en zelfs orkanen ons hete spel niet konden verstoren, was jij verworden tot een brok theater van zelfmedelijden. En nu; was het einde van -ons samen zijn- nakend.Daar stond je dan; vastgebonden op die kar, als een Jeanne d’Arc die naar het schavot werd gereden. Spijt, te laat, de teerling was geworpen, onomkeerbaar. Je kreunde van verdriet maar de wagen werd in gang gezet. Jij, rukkend aan de touwen, een verzet tegen dit gedwongen vertrek, met lede ogen keek ik toe, hoe je uit het zicht verdween. Bijtend op mijn onderlip draaide ik me om en liep, langs die ander, het huis in waar de verpletterende leegte mij bedolf. Maar ja, wat wil je; de banden stonden half leeg, de glans van je lak was doffer dan ooit en starten ging niet meer. Na 25 jaar viel het afscheid van mijn oldtimer motor de BMW R 27 uit 1961 erg zwaar. Een moment van melancholie? Ach……..Tekstverantwoording: Mink Out.