Kwakzalver. Minks wekelijkse column 31-12-2013

Kwakzalver. Minks wekelijkse column 31-12-2013.

“Kijk” sprak de huidspecialist mevrouw Schubbenjak tot Samenzweer, “Daar heb ik nou voor gestudeerd, eigenlijk zonde van mijn tijd geweest. “95 % Van mijn patiënten zijn geholpen met deze zalf, er zit zwavel in, zeg maar een paardenmiddel. Voor de overige 5% van mijn krabbende klanten kan ik helaas niets doen, ondanks de kennis van die gedegen studie”.

“Neen meneer, uhhh Out, die zalf maken we niet meer”, sprak de apotheker. “De Dermovate crème, die ik u hebt gegeven is even goed. Even goed, beste man”, sprak ik geforceerd kalm, er zit geen zwavel in, dát zorg voor de heling, ik gebruik het al 20 jaar en het is fantastisch”.

“Overigens, beste gevallen pillendraaier, ik betaal 1200 euro per jaar aan zieken kosten plus 650 euro extra, omdat ik zelfstandig ondernemer ben, plus 350 euro eigen risico. Voor dit bedrag kan u niet 1 keer in de twee jaar zo’n zalfje voor me maken? Ik zoek wel een andere apotheek, goede morgen”.

Maar helaas de volgende apotheek sprak na een jaar de zelfde woorden. De ambachtelijke apotheker is verworden tot een veredelde vakkenvuller met kant en klaar producten uit de fabriek, met als enig verschil dat je de boodschappen niet zelf mag pakken maar aangereikt krijgt.

De tweede apotheek was een vrouw met prachtige helder blauwe ogen. Met deze ex-gifmengster praten, was een genot. Aanvankelijk hoorde ik niet eens wat ze zei maar verslond haar blik met de gretigheid van een vampier die een maagdenhals leeg slurpt. Na een gesprek, net zo ellenlang als de rij telefonerende mensen achter mij, sprak ik, de heerlijke hypnotisering met tegenzin verbrekend “Dan maak ik het zelf wel”. De lente in de ogen van de apothekersassistente (ja, ja) veranderde plots in een winters ijs-krakelee. “Ik moet u dat ten strengste afraden, het is niet verantwoord. Dus u maakt het toch? Neen dat mogen we niet meer” (van de nieuwe manager, vergat ze er volgens mij bij te zeggen).

“30 Gram zwavel graag”. Vroeg ik aan de drogist. “Waar gaat u dat voor gebruiken? Om medicijn te maken”. De monden van de talloze gapers aan de wand vielen verder open dan ooit te voren. “Dat kan zo maar niet, ik moet u dat ten strengste afraden”. Ja, die hadden we al eerder gehoord. “Men gebruikt dit om druiven te beschermen tegen schimmels. Oh, maar druiven heb ik ook, doet u maar een zakje, dat is dan 60 eurocent, zegeltjes?”

Met de punt van mijn tong tussen de lippen geperst, prakte ik thuis een lekker schepje zwavel door de Dermovate crème heen. Een lepel, in de holle kant van een omgedraaid kopje diende als vijzel. Ik smeerde het goedje op de al weken, hevig jeukende plek. Het werkte meteen en na een dag was, zoals gewoonlijk, de huid totaal gaaf en de irritatie verdwenen.

Wat “kennen” ze dan, die kwakzalvers. (Doe dit thuis niet na, ik moet het u ten strengste afraden). O ja; prettig Nieuwjaar.

Meer: zie bovenste buttons.