Wegwerkers. Minks wekelijkse column 19-8-2014

Wegwerkers. Minks wekelijkse column 19-8-2014 Mijn eerste vakantiedag in Parijs. Gooi de ramen van mijn vier hoog hotel kamer open en kijk over de daken. Het zonnetje schijnt; me gedag te zeggen. Ik inhaleer de lichte ochtend-smog diep, fantastisch. Douchen; wat een massieve vakantie-waterkolom, beter dan dat miezerige werkweek-straaltje van thuis. Loop het hotel uit; de gespierde, bezweette torso’s van de wegwerkers, glimmen in het zonlicht. Ik begroet ze op z’n Frans: “Bon jour”. Nu croissantjes en koffie op een terrasje en dan het Marmottan Museum. De schrik slaat me om het hart; straat afgezet geen auto meer te zien. En (slik) mijn nep Harley; weg. Van mijn Honda, is geen Shadow meer over. Opgetakeld natuurlijk. zelfs het wegdek waar hij op stond; verdwenen, komt een nieuwe laag voor in de plaats. Wachten op nieuw asfalt en het, door de ‘wegwerkers’, terugzetten van mijn stalen ros, leek niet tot de mogelijkheden te behoren. Allerlei doem gedachtes flitsen door mijn hoofd; Hoe nu naar huis? Waar staat hij? Beschadigd? Hoeveel betalen? Rustig blijven Mink, zie het als een avontuur, je spreekt geen woord Frans, je kent de weg niet en met een grote bek kom je bij deze mensen zéker nergens. Bureau de Police, ja hoor; opgetakeld, dat was in ieder geval één onzekerheid minder. “Hij staat aan de rand van de stad” sprak een allervriendelijkste Franse politievrouw. Nou ja een uitstapje aan de beruchte Banlieues (van die rellen) kon deze ex Schilders-wijker ook niet doen ‘wijken’, hij had wel voor hetere (oud en nieuw) vuren gestaan. Een briefje met het adres. De Metro; kaartje € 1,50 niet duur, en nog vermakelijk ook. Je zie alleen weinig van de omgeving, en er komt nog tijd zat om onder de grond te verblijven, zullen we maar zeggen. Wel heb ik aan, zowat, alle Fransen gevraagd of ik goed ging, doodsbang om de verkeerde metro of straat in te gaan. Licht getint, blank, geel of zwart; allemaal even vriendelijk en behulpzaam. Enige nadeel voor mij, ze spreken verdomd goed en super snel Frans. De ambtenaar wist zich niet goed raad met de uiterst vriendelijke Hollander aan zijn kogelvrij loket. Na betaling van € 47,50, en tonen van kentekenbewijs en paspoort, kon ik mijn treurend boevenkind meenemen. De weg-werkers van Parijs, ik ben er niet weg van. Tekstverantwoording: Mink Out.