CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Het risico waard. Minks wekelijkse column 22-4-2015

Het risico waard.                Minks wekelijkse column 22-4-2015

Na maanden van gezondheidsellende en revalidatie is Den Ouden Neel het voortkabbelend bejaardenleventje knap zat. 
Dat horlogebandje zal toch vernieuwd moeten worden, het is een mooi klokje en zonde om in de kast te laten verpieteren.
Haar steun en toeverlaat, een tweedehands rollator, zeult ze mee de taxibus in. Deze keer een chauffeur die haar vriendelijk lachend handen toesteekt. Eindelijk weer eens alleen op stap, al die bemoeials.

Uitstappen bij de Hema, eerst een lekkere warme rookworst; “Kan ik ‘je’ helpen?” vraagt het meisje achter de counter. “Heeft ‘u’ voor mij een halve warme worst en een koude om mee naar huis te nemen”.
Buiten in het zonnetje op eten, hè hè vrijheid. Genietend kijkt ze naar de passerende shoppers die nodig iets nodig hebben.
Twee ongure types draaien om het bankje heen. Het tasje dat ze onder haar jas draagt, klem ze vast tegen het lichaam.
Dit voelt niet goed, ze staat op, een vrouw spreekt haar aan en loopt met haar op, de onguurtjes haken af.

“Hoe oud ben jij?” vraagt de man die, voor haar, een windstil plekje heeft uitgezocht op het stadhuis terras. “Eenennegentig” zegt ze nippend aan haar cappuccinootje. Hij neemt een forse slok van zijn grote glas bier en antwoord : “O, ik dacht een jaar of zeventig”.
Ze bloost en straalt tegelijkertijd; “, zit hij haar nou gewoon te..????

“Ik kan haast niet meer lopen” klaagt ze wanneer ik haar na ons 14 daags etentje thuis breng. “Ja mam, dat krijg je van die avonturen op jezelf, is weer even wennen!”. 

Ik zit op mijn knieën voor haar en doe, voorzichtig, bijna devoot, haar schoenen uit. Ik stroop de kousen met plakrand af en denk onwillekeurig aan menig vriendin die ik ook op deze manier de kousen ontfutselde. Alleen zijn dit de steunkousen van mijn grootste vriendin; Den Ouden Neel, de zuster was ze vergeten. Terwijl ik dit doe zegt ze: “Van de week weer even naar die horlogewinkel, hij staat stil, moet een nieuw batterijtje in”. “Doe je voorzichtig mam?” “Tuurlijk jongen!” Ik kijk naar haar op en denk ietwat bezorgt maar apentrots; Wat een grote vrouw met een onverslaanbare levenslust . 

Onverantwoord? Ach, vrijheid is voor haar (en mij) een risico waard.

Tekstverantwoording; Mink Out.                                          Meer; www.conck.nl

Website by Splendit 2021