CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Het pleeggezin. Minks wekelijkse column 28-2-2018

Het pleeggezin. Minks wekelijkse column 28-2-2018
 
Vanwege huiselijke turbulentie was het tijd voor kleine Mink om fijn een maandje of drie bij een pleeggezin in het pittoreske Lunteren te gaan wonen.
Lekker landelijk met klompenmakers, paarden en geitjes in de wei en natuurlijk met de ‘tuinpaden van m’n vader’, maar dan ff niet van mij.
Het gezin waar ik onder de pannen was bestond uit nogal wat kinderen, ik denk zeker acht in trapsgewijze maten, de oudsten hielpen bij het grootbrengen van de jongsten, goede oefening en moedersparend.
Naar school ging ik daar graag, daar was Jantien, lievelingetje van juf Corrie en van mij, helemaal tot over mijn oren was ik van haar.
 
Een vriendje was snel gevonden, Jochem, niemand in de klas wou hem hebben en omdat ik ook alleen was ‘klampten’ we best.
Tot die middag: op het televisietoestel stond zo’n Spaanse danseres, hij trok het topje naar beneden en kneep in de plastic poppentietjes met een grijns waar Hannibal Lecter van zou schrikken.
Ok, ik lachte met hem mee maar achteraf betwijfel ik of mijn lach op zijn minst Donald Duck ‘eendenvel’ had kunnen bezorgen.
Echter, een tweede gebeurtenis op deze dag deed toch wel een ‘vaag’ vermoede rijzen waarom Jochem, buiten mij, geen vriendjes had.
Een onfortuinlijke vlieg, trok hij ondanks mijn hevig protest de vleugeltjes en pootjes uit en legde het weerloos rompje op de rail van zijn modelspoorbaan zodat de locomotief (met echte rook) het ‘bloedbad’ af kon maken.
De dag erna stond Jochem, een vriend armer en een blauw oog rijker,
weer eenzaam op het schoolplein. Nooit meer wat van hem vernomen, wellicht in de krant maar dan zonder te weten dat het over hem ging.
 
Zondags naar de kerk was voor mij, op familiare doopevenementen aan het permanente thuisfront na, de eerste keer.
Terwijl ik op de achterste bank, voor het eerst in mijn kort leventje, full color porno boekjes ter inzage kreeg preekte een dominee met vervaarlijk fladderende vleermuismouwen dood en verdoemenis.
Mijn surrogaat ouders gingen nooit mee, zij liepen, als we suf geluld weer thuis kwamen, in pyjama en nachtpon. Ja, wij gingen op zondag heen en zij vermenigvuldigden zich tot een groot, stabiel pleeggezin.
Tot zover mijn ervaringen uit het pittoreske Lunteren, terug naar nu.
 
Tekstverantwoording: Mink Out.

Website by Splendit 2021