CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Genoeg. Minks wekelijkse column 16-12-2015

Genoeg. Minks wekelijkse column 16-12-2015

Hij staart naar het plafond. Zijn vrouw ligt naast hem, ze snurkt lichtjes, het stoort hem niet. Aan zijn gesnurk ergert zij zich daarentegen wel, meerdere malen per nacht geeft ze hem een por en uit haar irritatie.
Je zou toch zeggen dat ze het na zo’n tijd wel gewend moet zijn.
Veertig jaar, een lange tijd, vindt hij het nog wel leuk?
Van de week, weer een tirade omdat hij een derde pilsje bestelde tijdens weer een zwijgzaam etentje in restaurant ”Onder de knoet”.
Hij draait, zijn gezicht van haar af, vroeger lagen ze altijd lepeltje, lepeltje, dan hielden ze elkaar vast, dat voelde erg goed.
Na jaren kon ze het plotsklaps niet meer velen. “Krijg het er benauwt van”, snauwde ze. Hij haalt diep adem maar het lucht niet op.
In het licht van de radiowekker (04.00 uur) hun trouwportret, tja.
Ze was altijd wel een beetje een zeur, dat nam hij op de koop toe, zo werkt dat nou eenmaal in het leven. Het werd erger toen de kinderen uit huis waren en sinds zijn pensioen ontpopte ze zich helemaal tot de grootmoeder aller heksen. Neen, het is niet veel meer maar het zal ook niet veel méér worden, een stille traan loopt van zijn wang en gaat ten onder in het kussen.

Een kleine sporttas: sokken, ondergoed, tandenborstel en scheergerei de rest laat hij zonder enig spoor van weemoed achter.
Hij loopt de keuken in. “Doe jij de eieren dan kunnen we aan tafel”. “Nee, het heeft lang genoeg geduurd, verspilde tijd, ik ga”. Kalm legt hij zijn sleutelbos op de tafel waar zij gister voor het laatst samen aanzaten. Op de gang, ze grijpt zijn arm, hij schudt haar af, verlaat ijlings het pand, zij staat paf. Hij kijkt nog één keer om, vitrage beweegt, een desolate aanblik deze mee treurende straat waar ooit de kinderen leerden fietsen.
Eenzamer dan de laatste jaren zal het nooit meer worden.

Schiphol, denkbeeldige dart op het vertrekbord, enkele reis Benidorm, appartement aan de Playa.
Oude liefde van vijfenveertig jaar geleden bereikt via Facebook; 10 jaar weduwe, ze komt over uit Amerika, verpletterend samenzijn.
Zij aan zij op een handdoek in de zon. Hand in hand over een avondrode boulevard. Rietje naast rietje in één Cocktail: Golden dream. Lepeltje, lepeltje in bed, dat voelt erg goed. Kan het maar lang genoeg duren?

Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl

Website by Splendit 2021